Bazı insan dar labirentlerde yürümeyi sever. Kimi düşmeyi bilmediği için çıkmaz sokaklara girdiğinde geriye dönemez, yolda kalır, kimi de şartlar ne olursa olsun günün sonunda gafil olmadığı için menzile varır.Yürüdüğün yolda gafil olur, boş gezip keyfe düşersen avcının gözüne takılır, av olursun.Önemli olan yokuşu çıktıktan sonra düzlüğe vardığında şımarmadan ilerlemektir. Çünkü zirvenin düzlüğü, ovanın düzlüğüne benzemez; tepe takla olursun.

Mutluluk hakikate benzer, asla senin arzuladığın yerde durmaz. Öznenin nesnesi istem, var gücüyle ve görkemli ihtişamıyla mutluluğu sana dayatır. Sen mutluluğu bir elbise gibi üzerine giyersin ama sonra başkasının üzerinde daha güzel durduğunu fark edersin. Çünkü insan alıştığı her şeyin katilidir. Aşk, hayran olduğumuz gücün tesirinde kalarak içinde kaybolmaktır. Daha açık bir ifadeyle aşk, hayranlıktan kaynaklanan duygu esirliğidir ta ki güçler ve roller değişene kadar bu böyle devam eder. Sevgi, karşılık