Sen çekip gidince ilkbahara girerken damarlarımın kaç katı uzak bir adrese Nereden bilirdim ki geçen sene, son ilkbaharımızmış seninle Biliyorsun kıştan ve üşümekten nefret ederdim normalde Şimdi ayaz, yağmur, karanlık verse de Bembeyaz bulutları is değmiş gibi kirletse de Âlem “Depresyon, intihar, kasvet,” dese de Giyinip kat kat elbise İki büklüm cenin gibi yorgan altında nefes nefese Uyuyup bol bol rüyalar âleminde Kavuşmayı diliyorum seninle Ve ölsem aklıma gelmezdi, mutlu olacağım kış mevs

Alıp başımı gidiyorum benden, Arkama bakmadan, bir şey demeden... Kendime kinli, içimi terk ederek Gidiyorum söve söve bu yerlerden. Uzak bir adresin çıkmaz sokağına İnsan geçmez, postacı girmez tarafına Kapısı çalınmayan boyasız evin Gidiyorum, eşya girmez en küçük odasına...