Yüreğimi yokluyorum: Üşümüş! Gördükleri ve yaşadıkları karşısında işleyişini durdurmuş; isteyerek atmıyor... Çünkü biliyor ki hiçbirimiz kendimize ait değiliz, onlar için birbirimizi yontup şekillendirmekten ve insanlığı kemirmekten başka yaptığımız bir şey yok. Bu gerçek, kendisini fark etmemiz için tüm çıplaklığıyla önümüze serilmişken; neden onu görmüyor, duymuyor, konuşmuyor ve anlamaya çalışmıyoruz ki? Başından sonuna kadar yalanlarla kasılan bir hayatta, neden hâlâ var olmak için sonsuz bir çaba sar

Yüreğimi yokluyorum: Üşümüş! Gördükleri ve yaşadıkları karşısında işleyişini durdurmuş; isteyerek atmıyor... Çünkü biliyor ki hiçbirimiz kendimize ait değiliz. ''onlar'' için birbirimizi yontup şekillendirmekten ve insanlığı kemirmekten başka yaptığımız bir şey yok. Aslına bakarsanız bir anlamımız da yok. Anlam taşıdığını düşünen kim varsa hepsi yanılmakta. Çünkü biz, yaşamıyoruz. Biz sadece ölüme hazırlanıyoruz!.. Bu gerçek, kendisini fark etmemiz için tüm çıplaklığıyla önümüze serilmişken; neden onu gör