Dünyanın büyük kısmının gözünde 1989 yılı, Berlin Duvarının yıkılışı, Sovyet tipi toplumların çöküşü ve yirminci yüzyıl sosyalizminin yenilgisi ile özdeştir. Öte yandan, özellikle İspanyolca konuşulan ülkelerdeki birçok başka insan için ise 1989, neoliberal şok terapisine karşı Latin Amerika kalkışmasının başlangıcı ve sonrasındaki yıllarda 21. yüzyıl sosyalizminin doğuşuyla ilişkilendirilir. Latin Amerika (ve dünya) tarihindeki bu devrimci dönemeç; Caracazo veya Sacudón (büyük kalkışma) olarak bilinir. Bu

Brezilya Topraksız Kır İşçileri Hareketi MST hiç şüphesiz Latin Amerika´daki en önemli sosyal hareketlerden biridir. Bu hareket, Nikargua´da Sendinist zaferde birkaç yıl sonra ve onun kıtanın devrimci hareketleri üzeride artan etkisiyle farklı Hıristiyan akımlarını ilerici sektörlerinin etkisi altında gelişti. Askeri diktatörlükten uzun yıllar sona Brezilya yeni demokratik esintelerde nasibini alıyordu. Halkın memnuniyetsizliğini ortaya koyan eylemler hızla artmıştı, özellikle Sao Paulo´nun dış mahallelerin

Nikaragua´da geçtiğimiz Ekim´de başkanlık seçimlerini bu kez de sağcı lider Arnoldo Aleman´a kaptıran Ulusal Sandinist Cephesi lideri Daniel ORTEGA: hukuk devleti´ni savunmak için mücadelenin Parlemento´da, ama sokakta da, gerektiğinde dağlarda sürdürebileceğini söylüyordu. (Le Monde 14 Ocak 1997) Latin Amerika Devrimcileri yeniden düşünüyor. Silahlı mücadelenin önde gelen, dünyaca adları bilinen liderleri yenilgilerini bu kitapta özenle, tam bir özveri ve özeştiri içinde sorguluyor. Yenilgisini ya da bugü