"Güzel prenses, seni güllerin arasına saklanmış bir yılan sokmuş. Beni ise bugün üzerine insan kisvesi giymiş yılanlar soktu. Bir kere değil, her fırsatta da sok¬maya devam ediyorlar. Galiba buna alıştım, onun için de hayattayım. Hayatta derken belki de silueti, tarihi dokula¬rı ve doğası öldürülen İstanbul gibiyim. Biliyor musun, İstanbul artık feryat figan bile etmiyor, çünkü ruhu da öldürüldü ve benim gibi de yaşayan bir ölü oldu.Ya sen Kız Kulesi, sen de kavuşamadın sevdiğin Galata'ya. Aranıza boğaz gir

’Nergis, bir süre sonra ayakkabılarını çıkardı, yalındı ayakları. Betonun soğukluğunu hissetti önce, aldırmadı üşümesine. Sonra oturduğu banktan kalkıp yalın ayak deniz kenarına doğru yürüdü. Saçları esen rüzgârla dalgalanıp yüzüne geliyordu. Eliyle tutup geriye doğru attı. Sonra başını çevirip yakarı dolu gözlerle gökyüzüne baktı. Göz bebeklerinde vuran ay ışığının yansıması vardı. Belki de babasının dediği gibi ölümüyle kayacak yıldızı arıyor- du. Gözleri yıldızını ararken, soğuk esintiye karışan dalga se

`Başka mevsimde bekleme beni Gelirsem baharla geleceğim sana Toprağın uyandığı, papatyaların, gelinciklerin açtığı Baharla geleceğim sana Kucağımda rengârenk kır çiçekleri Yüreğimde ise özlem dolu kocaman bir sevgin olacak Başka mevsimde bekleme beni Baharla, papatyalar açarken geleceğim sana Hele son cemre düşsün Beyaz karlar eriyip, kardelenler baş versin Doğa yeşillensin, bademler çiçek açsın Göçmen kuşları gelsin Nevruz ateşi dört bir yanda yansın İnsanlar el ele, kardeşçe atlasın ateşin üzerin