Babası ona bir kez “Kızım benim” demişti. Böylesi büyük bir iltifatı öylesi büyük bir saadetle karşılamıştı ki yüreği, ellili yaşlarına ulaşmasına rağmen bu anısını o günkü heyecan ile anlatıyor, gözyaşlarına boğuluyordu. Bütün ömrü boyunca babasından duyduğu duyacağı tek güzel söz bu olacaktı.Babasından bulamadığı sevgiyi kendisine ilgi gösteren ilk erkekte arayacak, ömür boyu ona bağımlı olacaktı. Sevdiği adamın gamzelerinde babasını bulacak, her kaybedişinde bir kez daha yıkılacaktı. Yeri gelecek hata ya

"Ben hain değilim, ölsem de gitmem," demişti Abdülmecit Hanımız. Ama gidiyorduk. Sessizlik içinde yankılanan hıçkırıklarla doluydu vagonlar. Yol uzun... Avrupa'nın çeşitli diyarlarına gidecek, kaderlerimizi yeniden yazacaktık. Zordu. Büyük bir imparatorluğun varisiydik. Her şey emrimize amade, herkes bize hayran. Maddi manevi bir mükemmellik içindeydik. Ve ansızın hepsi bitti. Rüya gibi. Berzah değiştiriyorduk biz. Form değiştiriyorduk gözler önünde. Buhar oluyorduk. Yolculuğun nerede biteceğini hiç merak e