Gökyüzüne yıldızları sen mi dizdin? Annemin kalaylı bakırları gibi… Yine sarı paltonu giydin, Pazara uçurtma almaya giden babam gibi… Ey sonbahar! daha seni kaç kere böyle allı pullu göreceğim, Bana bir hüzün bıraktın kış gibi… Artık büyümek istemiyorum, yaşlanmak zor gibi… Oyuncaklarımı bana ver, onlarda gözün var gibi… Çocukluğumu yaşamak istiyorum çılgın rüzgârın gibi… İçimde bir heyecan var, savurduğun yapraklar gibi… Ömrüm geldi geçti alaca bulaca bilyelerim gibi… Bazen çileli, bazen neşeli

"Çocuğun hüviyeti var mı?" dedi. Dedem devlet işlerinde tecrübeli olduğu için obadan çıkarken babama: "Çocuğun hüviyetini unutma" demişti. Hüviyetimin babamın ceketinin iç cebinde olduğunu biliyordum. Babam aceleyle elini ceketinin iç cebine daldırarak çıkardığı karmakarışık kâğıtların arasından hüviyetimi buldu. Sonra da hızlıca savcının yanına vararak ona hüviyetimi uzatıp yanıma döndü. Savcı kimliğe göz ucuyla baktıktan sonra bana: "Adın ne senin kızım?" dedi. Bana kızım dediği için yüzümün kızardığın