Konuşacak, yazacak, dinleyecek ne çok şey var şu dünyada değil mi?Laf aramızda iyi bir gözlemciyimdir. Bazı şeyleri fark etmediğimi düşünenlere cevabım ise basit, öz ve gerçek dünyadan olacak.Şimdi çorabını giy, gözlüğünü tak,  mendilini unutma, çiçeklere selam ver, güneşe el salla, her türlü fazlalıktan uzak dur, sır tut, yaz, dinle, gözünü kapa ve bir melodi mırıldan.Hey, bir dakika, hayal kuralım tamam da bir ayağımız da yere bassın değil mi?Haydi o zaman çok nazlanmayalım. Hazır mısın dünya

Kardeşin ya da arkadaşın eşyalarını kullanmadan önce senden izin istemeli, değil mi? Tıpkı senin gibi... Peki ya hâlâ bunu öğrenememişse? O zaman nasıl bir çözüm bulmalı? Bir başkasından ödünç alacağımız kişisel eşyalar için izin istemenin gerekliliğini anlatan, duygularımızı ifade ederken kötü söz ve kaba kuvvetin çözüm olmadığını gösteren güzel bir hikâye sizi bekliyor.

Eve gelen misafir çocuğu en özel oyuncağını isterse ne yaparsın? Ona vermek dışında bir çözüm duymak seni mutlu eder miydi? İşte hem misafir çocuklarını hem de seni mutlu edecek bir uygulama.

En sevdiğin oyuncağını misafirlikte unuttuğun oldu mu hiç? Geri almak için beklemen gerekti mi? O sürenin nasıl da zor geçtiğini biliyoruz. Seni rahatlatacak çözümlerden biri bu hikayede bulunuyor.

Arkadaşın gelip de oyununu bozarsa neler hissedersin? Ona karşı kendini nasıl ifade edersin? Ne yapmalı ki; hem bizi anlasın hem de aramız bozulmasın? Hadi beraber görelim...

Çok beğendiğin bir oyuncak senin değil de arkadaşının olsa neler hissedersin? Hislerimizi fark etmek ne işe yarar? Aynı oyuncaktan almak tek çözüm müdür? Hadi birlikte görelim...