Kimsesiz duygular sırayla gözlerimin önünden geçip kalbimde yolunu sonlandırdı. Bu his ne kadar acı veriyordu insana. Sanki bu insanlara kalbimi emanet etmişim de onlar da hep birlikte kuvvetle sıkmaya başlamış gibi. Aslında hiç birine vermemiştim böyle bir yetki. Aslında ben hiç kimseye böyle bir yetki verecek kadar cesaret sahibi değildim. Yaralarımı kendim açtığım zamanlarda sarabiliyordum. Çünkü bu kadarını öğrenebilmiştim. Fakat bu yaranın sahibi eğer bir başkası olursa savunmasızca birinin elinde merh