Fahriye, yediremedi bunu kendine, baba evine döndü. Daha gençti, çok güzeldi. Köy yerinde sahipsiz olmazdı. Ne çare ki hem dertli hem de dul bir kadındı. Büyüklere karşı çıkmak yoktu geleneklerinde. Ova köylerinden birindeki Çerkez Şamil’e uygun görmüşlerdi. Gelenekleri, töreleri birdi. Zanaatı vardı. Zayıftı, güçsüzdü ama iyi bir adamdı. Bir sonbahar günü, ağabeyinin yaptığı en güzel yaylıya atını koştu Hakkı. Ailecek doluştular, Fahriye’yi alıp geldiler. Başlıksız, düğünsüz. Dul kadına başlık gerekmezdi,

Fahriye, yediremedi bunu kendine, baba evine döndü. Daha gençti, çok güzeldi. Köy yerinde sahipsiz olmazdı. Ne çare ki hem dertli hem de dul bir kadındı. Büyüklere karşı çıkmak yoktu geleneklerinde. Ova köylerinden birindeki Çerkez Şamil’e uygun görmüşlerdi. Gelenekleri, töreleri birdi. Zanaatı vardı. Zayıftı, güçsüzdü ama iyi bir adamdı. Bir sonbahar günü, ağabeyinin yaptığı en güzel yaylıya atını koştu Hakkı. Ailecek doluştular, Fahriye’yi alıp geldiler. Başlıksız, düğünsüz. Dul kadına başlık gerekmezdi,

Herkes ne zaman ölür, elbet gülünün solduğu akşam. Turgut Uyar Taksim, karıncalar gibi koşuşturan insanlarla doluydu. Gezici piyango satıcıları, ‘’Bugün çekiliyor... Bugün çekiliyor! Büyük ikramiye bir milyar!’’ diye yol kesiyorlardı. Bir polis, ‘’34... 740, Bekleme yapma... Bekleme yapma’’ diye trafiği düzenlemeye çalışıyor; bu ses, Sıraselviler Caddesi üzerindeki müzik dükkânından yayılan arabesk ezgiyi bastıramıyordu. Islak sandviç satan büfelerden dağılan iştah açıcı kokular, köşe başındaki çingene kı

Handan Tan'ın öyküleri gerçeği okura derinden, incelikle söylüyor. Anlatımındaki işleklik, dilindeki titizlik, gözlemlerindeki sağlamlık hemen dikkati çekiyor. İnsanın gündelik yaşamında yaşayıp geçtiği, etkisini sonradan gördüğü nice olayın öyküleri bunlar.