İşte şimdi semalardan güneş yükselir. Işıltı kaplar bakan tüm yüzleri… Büsbütün aydınlatır aşk kokan ruhani bedenleri ve sahici deniz ile gökyüzü buluşur.Beraberindeki mavilik kalplerde yeni ümitler doğurur.

Bana getirisi olarak yaralarımın kanadığına da şahit oluyordum. Ömür dediğim şey yakıcılığına ilaveten yıkıyordu. Pes etmiyordum fakat beraberinde hayal kırıklığı ile tüm ümitlerimi yerle yeksan ediyordu. İnsanoğlu buna hayat diyerek yaşıyordu fakat ben nefes alamıyordum. Belirsizlik, kaygı tüm vücudumu ele geçiriyordu. Dünyaya bir isim koyacak olsaydım bu hiç şüphesiz cehennem olurdu. Yeryüzünde cehennem yok diyen serzenişleri duyar gibiyim. Aynı biçimde dünyayı cennet olarak görenleri de... Onlar unutmas