Bu derlemede hakkında kısıtlı bilgiye sahip olduğumuz “diğer” Stoacılara yer verilmektedir. Başlıkta geçen “seçme” ifadesi Zenon, Kleanthes ve Khrysippos’un ününden ya da düşüncelerinden ötürü görmezden gelinen ya da zamanla gözden yiten filozofların fragmanlarına işaret etmektedir. Ayrıksı bir topluluk olan Aristoncular ve anlaşmazlıklar yüzünden bir süre sonra dağılıp giden Herillosçular, o dönemde dahi yekpare bir düşüncenin bulunmadığını göstermektedir. Stoa öğretisini yaşlılığında terk eden Dionysi

M.Ö. ikinci yüzyılda yaşayan ve Orta dönem Stoasının en etkili filozoflarından biri olan Rodoslu Panaitios, Yunan Stoası ile İmparatorluk Stoası arasındaki en önemli köprüdür. Stoacılığı Roma ile tanıştıran bu önemli filozofun hiçbir eseri günümüze ulaşmamıştır. Bununla birlikte ona yakın çağlarda yaşamış olan yazarların kitaplarında ve yüzyıllar sonra onun düşüncelerini aktaran tanıkların eserlerinde filozofun düşünceleri korunmuştur. Ondan kalan 165 fragmanın yer aldığı bu derleme, Panaitios'un çeşitli dü

Antikçağ yazarları için Herakles, Odysseus ve Sokrates kadar önemli bir örnek olan Gaius Musonius Rufus (30-95), İmparatorluk Stoasının müstesna figürlerinden biridir. Roma Stoacılığının pratik felsefeyi yücelten yaklaşımı Musonius'un yaşamıyla tutarlı olan düşüncelerinde oldukça belirgindir ve belki de pratik felsefenin Stoacı zirvesi, bu büyük Romalıdır. Herhangi bir eser yazmayan, sözleri ve yaşamıyla felsefeye teşvik eden Musonius, karşılaştığı zorluklara karşı kayıtsızlığından ve düşüncesiyle tutarlı o

İmparatorluk Stoasının istisnai filozofu Hierokles, Seneca, Epiktetos ve Marcus Aurelius'a nazaran pek de bilinmez. Epiktetos'un çağdaşı olan bu Stoacı hakkında günümüze ulaşan sınırlı sayıda kaynak, ne yaşamına ne de düşüncelerine tam anlamıyla vakıf olmamızı sağlar. Neredeyse yirminci yüzyıla değin yalnızca Yeni-Platoncu bir Hierokles'in adı geçer ve ancak 1901 yılında birkaç metnin Stoacı Hierokles'e ait olduğu ileri sürülür. 1906 yılında ise ona ait olduğu kanıtlanan Etiğin Unsurları, Hierokles adında b

Helenistik dönemin en etkili okullarından biri olan Stoacılık, genellikle etiğe vakfedilmiş bir düşünce okulu ya da ahlaklı olmaya adanmış bir yaşam pratiği olarak tasvir edilir. İmparatorluk Stoasının önemli düşünürleri teoriden ziyade pratiğe yönelik bir felsefeyi savunurlar ve haliyle bu dönemde felsefe, yaşama sanatından ayrı düşünülemez olur. Yaşama sanatında içerilen tekniklerin ne olduğu ve bunların ne şekilde uygulanacağı, geç dönem Stoacıların günümüze ulaşmış ve büyük ölçüde dilimize kazandırılmış

M. Ö. 3 yüzyılda Atina'da Kıbrıslı Zenon tarafından kurulmuş ve yaklaşık beş yüzyıl gibi uzun bir süre boyunca varlığını sürdürmüş olan Stoacılık, günümüzde genellikle ahlaka ilişkin kuramlarıyla anılır. Oysa okulun erken dönem düşünürleri, felsefeyi mantık, fizik ve etikten oluşan bir bütün olarak ele alırlar ve her bir araştırma alanının "doğaya uygun yaşama" amacını gerçekleştirmek için zorunlu olduğunu öne sürerler. Bu ayrımdan ve zorunluluktan hareketle nesnesi bizzat doğa olan fiziği ele alan bu k