Yekem romana Osman Özçelik Sêvdîn Mîrê Kela Rebetê derket. Du dilên Sewdetê, du ruhên wê, lê tenê bedeneke wê hebû. Dikarî dil û ruh li herdu hezkiriyan parve bikira... Beden parve nedibû... Ji romanê: Piştî sefera me ya yekemîn, dema ez li Şamê bûbûm berpirsiyarê ewlehiyê, diya min li keçekê digeriya ku min pê re bizewicîne. Tu nas nemabûn ku diya min salix nedabûyê. Her nasekî, navê keça begekî, yan mîrekî ji diya min re digotin. Keçên ereb ên çavreş, keçên çavkesk ên nastûrî, keçên çavşîn ên kurd. Daw

Türkmen: Çocuklar, çok iyi biliyorum ki sizler merak içindesiniz. Tabii ki haklısınız. Kim olsa sizin gibi merak ederdi. Bakın evlatlar ben hemen konuya girmek istiyorum. Sizlere bu toplantıyı bildirdiğim o ilk gün söylediğim gibi, bugünde söylüyorum. Bu toplantımız çok gizli bir toplantıdır. Bizim bu toplantımız ve bundan sonra yapmak istediğimiz işler, gizli olması gereken işlerdir. Şu andan itibaren ve bundan sonraki bütün faaliyetlerimiz de gizli olması gerekir. İşte bu nedenle bu gizli lafını durmadan