Kardelendir direnişin öyküsü, Aylak papatyaya sorma hayatı…

Beş perdelik bir tragedyadır zaman Tutkulara gem vurmaya çalışan Sen, ben, hayaller Perde arkasında hep gölgedir zaman Allar içindeyken an gelip yeşillere bürünmektir zaman Bir çığlıktan bir haykırışa koşmaktır nefessiz Yalnızlıkla geliş, kalabalıkla kayboluştur Bir göz kırpışıdır zaman Sessiz soluksuz bir ritimdir zaman Kâh vurur bir Karadeniz Kâh vurur ağır bir romanKendinden vazgeçiştir, yanmaktır Dönüp dolaşıp sonunda Semaha vurur zaman 

Ben Nazım Uslanmaz duygulara kelepçelenmiş bir ırgatım Gönlüme düşen cemreler Ruhumu ezen, buran esaret Ve zihnimde damıttığım özgürlük iradesiyle Ben Nazım Gönlümü serdim dizeler boyu Aşka aşık bir adam Aklım fikrim ilk heyecan Kim pes etmiş aşık olmaktan Esaretimden sevdaya dönüştüm Aşka evrildim Yurduma, kadınıma İçimdeki çağlayan dökülür tüm güzellikler üstüne Aşık olduğum değil Aşk olduğum günler gelir aklıma Gelmeyen, gelmediğinden sevilir belki de Yoruldum çok yoruldum ama Yılmadım davamdan, kavga