XV. yüzyıl Türk edebiyatının, hakkında pek bir bilgi bulunmayan şairi olan Fezâyî; aynı yüzyılın önemli edebî simalarından Şeyhî’nin öğrencisidir. Beyitlerinde Şeyhî’den övgüyle bahseden Fezâyî, gazellerinde rindane üslûbu başarıyla temsil etmiştir. Gazelleriyle aynı yazma eser içinde bulunan dört mesnevisi ise dinî-tasavvufî bir görünüm arz eder. Şair, külliyatının ilk mesnevisi olan Hediyyetü’l-Ahbâb’da, çeşitli tasavvufî terimleri açıklar. İkinci mesnevi olan Der-Beyân-ı Makâmât-ı Dervîşân, dervişlik

Mana kelimesi sözlüklerde her ne kadar anlam ile karşılansa da esasında anlamı da kapsayan bir derinliğe sahiptir. İnsan, var olduğundan beri kendini, tabiatı, eşyayı, bildiğini, bilmediğini ve sonunda dünyayı anlama ve anlamlandırma çabasına girmiş ve her seferinde bunu dil vasıtasıyla kelimelere dökmüştür. Dil ve edebiyatta mana ve anlam bağlamında tespitlerin yer aldığı bu çalışma, sırasıyla şu başlıklardan oluşmaktadır: Naili Şiir Evreninde Farsça Tamlamaların Yapısal ve Anlamsal Tahlili, 16. Yüzyıl Div

İletişimin ana öğeleri göz önünde bulundurulduğunda; var olan gerçeklik kaynak, insan alıcı, algı ise insanın var olandan çıkardığı mesaj olarak kendisini gösterir. Somut gerçeklik ne olursa olsun, insanın gelen mesaj karşısındaki hazır bulunuşluk seviyesi ve tavrı; onu anlamlandırmasında etkili olur. Bu nedenle insanın söz konusu olduğu yerde mutlak gerçeklikten değil, ondan çıkarılan sonuç ya da elinizdeki eserin konusunu oluşturan Algı'dan bahsedilebilir. Bu eserde, günümüz popüler kültüründe kendisine o