Vazgeçtim sanma, Bir gün gelecem yanına! İster burada, İster öte tarafta… Buluşacağız tekrar, Belki de son defa! Yarım kalmış bir hikayeyi bitirmek için, Bir masalın sonunu getirmek için… Bir araya geleceğiz, Önce gözler değecek birbirine, Sonra da ten! Yüreğimizde ki kor tekrardan alevlenecek, Ten tene değecek, Hasret bitecek! Gözlerinin içine bakacağım, Belki konuşamayacağız kelimelerimiz düğümlenecek boğazımızda, Ama birbirimizi anlayacağız yine de, Biz susacağız gözyaşlarımız konuşacak, Bizim mahşer gün

Sorunlar görmezlikten gelinerek çözülemez. İsterseniz deve kuşları gibi kafanızı kuma gömün sorunları görmezlikten gelin, isterseniz de balıklar gibi kısa süreli bir hafızaya sahip olun ve sorunları unutarak çözmeye çalışın. Yine de sorunlar oradadır. Sizin yapmanız gerekense geri dönüp savaşmaktır. Sorunlarınız ile yüzleşmekten kaçarak tüm sorunlarınızın bir gün çözüleceğini umut edemezsiniz. İşte kadına şiddet ve cinsel istismarda böyle bir sorun. Kimse yüzleşmek istemiyor. Böyle bir sorunun olduğu konusu

Her sene genetik rahatsızlıklardan dolayı binlerce çocuğumuz hayattan kopuyor, lösemi gibi hastalıkların pençesinden kurtulmaya çalışan çocuklarımız yaşamla ölüm arasında kora kor bir savaş veriyor. Sma’lı çocuklarımız ve aileleri çaresizliğe mahkûm ediliyor. Genetik bilimi ve nanoteknoloji sayesinde tüm bu hastalıkların tek bir tedavi yöntemi olabilir. Tüm dünya çocuklarını ölümün pençesinden çekip kurtarabiliriz. Üstelik yalnızca bunla da sınırlı değil, genetik bilimi sayesinde küresel açlığı bitirebilir

Kendi derimi yüzüyorum, Dara çektiğim ruhumun meydanında. Atomlarıma kadar çırılçıplağım. Ruhumdaki acıyı tenime tattırıyorum. Tenimdeki acıyı da ruhuma... Derimi tuzluyorum, Kokmasın, çürümesin Belki tekrar giyerim. Tenim, boşalan kanımdaki acıyı, Hiçlik denizine akıtıyor. Zaman ve mekân Anlamsız birer ikiliye dönüşüyor Ben, yeniden var oluncaya kadar bende.