Bıçağın ucu parlar gecede… Sesten sessiz, hayırdan habersiz Eyüp. Hali yaman, bakışları haram Eyüp. Soluğunu tutuyordu tedirgin, sonra bırakıyordu cesaretle. Emin adımlarla yürüyordu gecenin karanlığında. Başkasının sonunu kendi elleriyle getireceğini düşünüyor ancak kaderi peşinden geliyordu o sıra. Bir niyet ki içinde, sırtlan bile ondan halis kalıyordu. Şereften şerefsiz, güneşten nasipsiz, -öyle bir hal üzereydi ki- yaşayacaklarından habersiz. Sırtını surlara dayamış, çekicini beline gelin kolu gibi dol