Ben yalnız kalınca öğrendim, yazmayı. Kimsesiz kalınca öğrendim kâğıtlarla konuşmayı. Kederimi, mutluluğumu kâğıdıma söylemeyi, Onunla gülüp, onunla ağlamayı, Sohbet etmeyi, dertleşmeyi, Yalnız kalınca, yapayalnız kalınca öğrendim. Sonra anladım ki çok da önemli değilmiş insanlar. Sonra anladım ki ben hep yalnızımışım. Sadece var sanmışım, seviyorlar, incitmezler, aldatmazlar sanmışım. Ne kadar zavallıymışım. Evet, biraz ağır oldu bunu öğrenmek, Gerçeklerle yüzleşmek biraz ağır oldu, evet... Tek başına müca

Canımın içiBeni soranlara öldü demeBir defa da dürüst olBeni seven deli bir kız vardıOnunTüm umutlarını, hayallerini mutluluklarını çalıdımEn önemlisi bir daha kimseye güvenmemeyi öğrettimTüm zorluklara yaşanmışlıklara rağmen en kötü günümde yanımda olanAma en kötü günlerinde onu nasıl yalnız bırakıp gittiğiniDeli sevdamı ölüme nasıl mahkum ettiğiniAnlat anlatabilirsen.Ama yinede senin canın sağ olsun Yeruhe