Cimri, hem Moğol istilacılarına hem de Selçuklulara karşı savaştı. Başkent Konya’yı bile aldı. Bunun üzerine Moğollar ve Selçuklular tüm askeri güçlerini birleştirip Cimri’ye saldırdılar. Ancak güneydoğuya çekilen Cimri’yi takip etmeye cesaret edemediler. Konya’yı tekrar ele geçirmekte Moğol istilacılarına karşı direnmenin sona ereceğini düşünüyorlardı. Fakat ne Moğollar ne de onlara boyun eğen Selçuklular rahat yüzü göremediler. Cimri her yana haber saldı. Taraftarlarını topladı. Uç beylerinin kazandı. Nih

Deniz mutedil dalgalıya geçmişti; gök bulutsuz, fare tüyüydü. Başımı kaldırıp bakmadım ama öyleydi, mutlaka öyleydi. Çünkü denizin rengi de aynıydı. Bu mevsimde, bu aylarda, bu günlerin bu saatlerinde göğün rengi, denizin rengiyle aynı olurdu Boğaziçi'nde. Boğaz'ın kıyısında bir köy; eskiden Rumların, Ermenilerin yaşadığı... Köyde yeniyetme bir deniz insanı, Mühendis diyorlar ona. Balıklar, isikara, akçakuşlar, Delisu, deniz aynaları, orkoz, apiko, zigurat ağ ve iskele başı... Bir deniz köyünün olmazsa olm

Dostlar... Çalışma ahlakına karşı öncü isyan hareketinin temellerini oluşturan bu sempozyumda, insanın materyalizmden arındırılmasıyla ucuz yemek yemenin yolları gibi konuları gündeme getirerek ele alınmasını sağlamaya çalışacağım. Yaşasın Tüm Ülkelerin Serserileri... Yaşasın Yolların Filozofları... Tüm Ülkelerin Serserileri Birleşiniz... Vecdi Çıracıoğlu tek katmanlı bir edebiyatla mücadeleye girişiyor; yeni katlar çıkıyor, sonra birden yeraltına dalıyor ve karınca yuvası gibi bir roman yaratıyor. Isla

Denize giden insan farklıdır ve aşka çağrılan deli divane bir âşık gibi gözden kaybolana kadar, ellerini sallayarak vedalaşır sevdicekleriyle. Yazgısının arkasından koşan deniz insanı için uzundur bu vedalaşmalar... İsmi ile müsemma Hoyratdeniz... Kıyısında küçük bir köy, Dünyanıngözü; iki ağızlı, ters dönmüş bir kaşık, belki de denizde yüzen fettan bir kadının omzu gibi... Kıyı köyünde bir dalgıç; dünyaya açılan iki penceresinden birini savaşta kaybeden Camgöz Reis... Vecdi Çıracıoğlu, Denize Dair Hikây

Onu gördü. Her halinden hayli kibar ve nahif genç bir kız olduğu belliydi. İçeri girdi, yürüdü, ortada pencere kenarına oturdu. Yüzü pamuk kadar beyazdı. Alagarson kesilmiş siyah saçının önündeki perçem turkuvaz boyalıydı. Yüzünü hafif kavisli uzun burnu bütünlüyordu. Gözleri ışıltılıydı. İçerisinin loş ışığında, göz bebeklerinin anlaşılmaz rengi, ilgisiz bir insanın bile gözüne çarpabilirdi. Sanki renk bombası patlamış da sarı, mavi, yeşil renkler iç içe irisinden fışkırmıştı. Yakından bakanların hemen far

Celal Sılay, Sait Faik Abasıyanık, Şevket Süreyya Aydemir, Ali Kemal, Edip Cansever, Oltacı Miran, Metin Kurt, Anatole Francé, Orhan Veli Kanık, Necati Ayden, Oğuz Atay ve Süha Tuğtepe Vecdi Çıracıoğlu, yeni kitabı Mayhoş Zamanlarda adları geçen sanatçılarla Bursadan İstanbul Rumeli Hisarına öykü ve anlatılarıyla okuyucuyu geçmişe götürerek, zihinlerde mayhoş tatlar bırakıyor. Kaybolan Hayatın Öyküleri... Çıracıoğlu, 1930ların sonlarıyla 1950lerin sonlarında bitmiş bir hayatın, zihinsel planda 80lere kadar

Gemileri Sayan Kedi, darbe dönemlerinden özellikle yazarın deyimi ile güzdarbesi döneminden açılan yeni bir pencere... Ve o buruk, hüzünlü, acı kokan günlerinin hayatında oluşturduğu derin çizgilerde biriken, kanayan anılar. Roman boyunca yer alan zaman ve mekân detaylarıyla okuru o ana o mekâna götürmeyi başaran yazar, roman kahramanının hesaplaşmalarını kendine özgü dil ve anlatımıyla okurla buluştururken, öte yandan bir kez daha güzdarbesinin ruhlarda yarattığı fırtınaları gözler önüne seriyor... Ö günle

Gol, top nerede olursa olsun, rakibi az adamla yakaladığın zaman, işte o zaman gelir... Metin Kurt, kimi sporseverlere göre aykırı, kimi sporseverlere göre anarşist, kimi sporseverlere göre de sosyalist bir futbolcudur. 1970-73 yıllarında üst üste üç kez şampiyon olan Galatasaray Futbol Takımı kadrosunun en iyi sporcularından biriydi. Milli futbol karşılaşmalarının günümüzdeki sıklığından uzak 70'li yıllarda, altı yıl aralıksız 26'sı A, 9'u Ümit ve 2'si de A Genç Milli Takım olmak üzere 37 kez milli forma

Edebiyat yapma üslubunun ve edebi dilin iyice yavanlaştığı, tekdüze ve teksesli hale geldiği günümüzde, umarız, çoksesliliği ve çokdilliliğiyle bir yeni yol, yeni damar açar Serseri Standartları Sempozyumu... Kurgunun alt-metinlerle çatallandığı ve zenginleştiği, dilin bir söylem taşıyıcısı olarak sürekli bir çatışma ve gerilimle mükemmelleştiği bu güçlü yapıt, hem dili hem kurgusu hem de temasıyla klasikleşmeye aday... Bahtin´in deyimiyle tam bir karnaval! Ütopyaların öteden beri elitist bir tonu olmuşt

Çarmıha gerilmişti. Bütün beeni, baldırları ve erkeklik organının üzeri hariç, çıplaktı, her tarafı amansız ve onulmaz hastalık belirtisi yaralarla doluydu. Yaraların bazıları volkan kraterlerini andırıyordu. Siyah-kızıl saçları geçirdiği zorlu günlerden olacak kirli ve yapış yapıştı. Bu kirliliğe, kulağının arkasından akmış, ki derince bir yaradan geliyordu, donuk kanın kırmızısı karışmaktaydı. Kan donuk olduğu kadar sessizdi de. İri mıhlarla çarmıha çıkalmış avuçlarının parmakları birbirinden ayrı, gökyüz

Gölgemleyim. Gölge, nereye düşerse düşsün bir bedenin varlığını göstermez mi? Gözlerimde şimşekler çaktı ve bir akanyıldız, gökyüzünden, ardında kızılkuyruk şerasiyle kayarak hızla Çeç`e düştü. Çeç, beş Yaradan`ın gazabıyla sallandı. Yığmaları patlatıp, lavlarını, püsküren bir ulu dağ gibi elleriyle yıldızlara sunduğunda, altından o güne kadar bilinmeyen eski çağlara ait kral mezarları ortaya çıktı. Mermer lahitlerin çevrelerini süsleyen kabartma gürbüz atlar ki, gümüş tozlarıyla bezenmişlerdi, soğuk ve mat

Sarıkasnak, Hoyratdeniz´in kıyısında, dünyadan uzak bir kasaba olan Dünyanıngözü´nde dünyanın kolayca gözden çıkardığı deniz insanlarının öyküsü. Cumhuriyet´in onuncu yıl kutlamaları çerçevesinde tüm ülke 23 Nisan şenliklerine hazırlanırken, savaştan tek gözünü kaybederek dönmüş olan Camgöz Reis ve arkadaşları da deniz mevsimine hazırlanmaktadırlar. Kiralık bir sarı kasnağın başrolü üstlendiği bu öyküde aynı coğrafyanın kaderini zorunlu olarak paylaşan ama birbirine benzemeyen yaşamlar doğayla birlikte dile

Masalcı anlatmaya devam etti: "Karşılık göremeyen aşkı için Oğultanrı, kanlı gözyaşlarını hala akıtıp durur. Onun suyundan içenler, az da olsa tuzlu olduğunu bilirler. Ona bu tadı veren kendi suyuna, ardından denize cömertçe akıttığı çaresiz yüce aşkın kekremsi ve kutsanmış gözyaşlarıydı. Oğultanrı`nın denize kavuştuğu günden itibaren başka nehirler de denize kavuşmak istemiştir. Çünkü, denize kavuştuklarında tanrılaşacaklarını, o günden sonra, artık çok iyi biliyorlardı... "İnsanlar, Oğultanrı`nın gözyaşı