Prensesim diyen dudaklarından bir hoşça kal çıkmamasıydı beni üzen şey. Sanki son kez bakmıştım yüzüne... Son kez seyretmiştim gözlerini. O sarılışını dün gibi hatırlıyorum. Kendimi dünyanın en şanslı hissettiğim günleriydi... Sonra ne mi oldu? Sen gittin. Ben de bittim... Prensesin işte o zaman prenses olmadığını hissetti. Pembe elbisemdi beni prenses gibi gösteren. Ya da sadece bana öyle seslenişindi... Yıllarla savaşmayı ben sensiz öğrendim. Düştüğümde beni kaldıran bir sen olmadığın için ben yıllar