Acıdım Halil’ime, annesi terk ettiği için ben acıdım. Çok da bilgim yok hani. Her şey çok iyi olsa bile artık anne ile birlikte yaşayamayacaktı. Hiç kimsenin yerini dolduramayacağı anne ilgisine muhtaç diyordu öğretmenler. Bunları da bilgisi olanların söylediklerinden öğrendim. Sonra da hep ilgilendim, akşamları sarıldım yavrucağa yanımdan ayırmadım ama anne boşluğu doldurulmuyor ki. Onu da evde hep bir battaniyeye sarılır gördüm. Nedenini hiç anlamadım. (Sessizliğin Arkasındaki Kırılma!)

Mesafe kısa idi ama yazının olduğu yere güçlükle varabildi. Zaman da ilerlemiş, terlemiş yorulmuştu. Merdiveni bıraktı, biraz dinlenmek, soluklanmak ihtiyacı duydu. Terleri soğurken, Allah vere de hastalanmasam diye içinden geçiriyordu. Ekim ayının serinliği vardı. Köyüne ve uzaklara, Kızılkayalardan şöyle bir baktı. Dağlarda otlar kurumuş ama köy hâlâ yemyeşil görünüyordu. Sonra başını çevirdi, uzaklardan bile okunan şu yazıya, göz ucuyla bir baktı! Bu gençler de kimselerin olmadığı taa buraya ne diye yazm