“Türkiye’de modern sanatın eleştirel bir tarihi yazılmış değil henüz. Yazılmış olanlar birer vakayınameden ibaret.” -ŞEKER AHMET PAŞA -ADNAN ÇOKER -SEYHUN TOPUZ -MUSTAFA ATA -ADEM GENÇ İlk bakışta bir arada düşünülmesi zor görünen bu beş sanatçıda, bizim modernliğimizi karakterize eden bir tutum ortaklığı var Sadak’a göre: Modernleşmeyi Batılılaşma olarak değil, merkezsiz ve özgül yayılımlı bir evrensellik olarak deneyimlemiş/kavramış olmak… Beklenen tarih yazımına bir giriş belki de…

Öyleyse ne tür bir anlam kesinlenebilir şiirde, kesinlenen her anlam olası başka anlamların yıkıcı tehdidi altındayken? … Şiir her koşulda anlatamadığıyla var oluyorsa susan kişi olmalıdır şair. Herkes olabilendir o; çünkü, şiir bir ben inşa etme aracı değil, her türlü ben olanağını aşan ve insan olmanın tüm hallerini olumlayan bir deneyimdir. Çünkü insan olmak daima bir olasılıktır, gerçeğe dönüşmekte direndiği yerde başka olasılıkların varlığını yadsımak zorunda olan bir olasılık. Kişilik ya da ben, insan

Sayın Sadak, Armağan etmek lütfunda bulunduğunuz değerli kitaplarınız bir süre önce gelmişti. Özenle okuyabilmek için yaz ortasını bekledim. Gecikmemi mazur görünüz. "Kayada Açan Kitap" son yılların en ilginç şiir kitaplarından biri. Ben de, Gılgamış Destanı'na duyduğunuz hayranlığı paylaşıyorum. Gerçekten, Dünya Tarihi'nin en güçlü destanlarından biridir. "Dört Kitap" başlıklı zengin derlemeniz için de tebriklerimi sunarım. Şiirlerinizin geniş ilgi göreceğini ve övgüler kazanacağını tahmin ediyorum. Baş

"Raymond Williams, Hardy'nin anlatı yurdunun Wessex değil, değişim ile gelenek arasındaki "sınır" olduğunu söylerken haklıdır, değişmekte olan kırsal hayatın sınırında mücadele eder onun kahramanları ve kaybederler. Yaşar Kemal'in Çukurova'sı da bir sınır-uzamdır, sınır ilişkilerin mücadele alanıdır ve onun başlıca karakterleri de kaybetmeye yazgılıdır. Fakat bir değerler manzumesi öne sürmez hiçbiri. Aklı başında hiç kimse onun anlatılarının eşkıyalar, hantal köylüler, hüzünlü göçerler, henüz teşekkül etme

Başladığın yerdesin işte yeniden Geceyle gündüzün kesiştiği Renkle renksizliğin, tastaman böyle Böyleydi geldiğinde dünya Bak, devirmiş yüklerini yürek Ses vermez artık dilediğince Dövsün dalgalar bordasını Çekil artık aradan ve dinle İçin sıra ağır ağır yükselen Bu ezgi... evet, belki... Fakat artık önemli mi gerçekten? İlk kitabıyla belirlediği poetik tutumunu yetkin bir manifestoyla (Karşı Poetika) çerçevelemiş bir şairdir Yalçın Sadak. Elinizdeki toplam, şairin daha önce yayımlanmış üç kitabıyla, yayıml

"Her okuma sonuçta, söylemediği bir şeyi söyletir yapıta. Yapıt her koşulda namevcut bir gerçekliktir. Modernlistlerin kitap kavramına sarılmalarının önemli bir nedeniydi bu keşif... Ama ne değişti gerçekte, yapıt yerine bu defa kitap yüklendi temsili, bir şeylerin imasına yapı olarak soyunmakta. Kendi payıma bıkkınım bu ingirgenmeden ve onun yıpratılmış türevlerine umut bağlanmasından. Karşı Poetika, bu konudaki sıkıntımı bir ölçüde anlaşılır, kılacaktır, umuyorum. O metin benim yazma kaygımın yıllarla kaz