Kalbimi seviyorum, dedim, sustum aynalarda İbadetti. "Seni seviyorum." diyememek kanatsız kuşlara Ürkütürdü rütbeyi, makamı, ham meyveyi O yolun eylülü çoktan gelmişti, konargöçerdi ruhum Efkârımdın. Sormadım sarı güle, hali nice? Söylemedi. Halden hale kalbim, nice sevmekle Gözlerinden akseden ummanı çekme çöllerden Hira' nın yakan vahyini, Uhud' un oklarını Meğer benmişim kalbin aynasında bir lahza hayal Zemheri ayazında çöl yangını, kalbin aynası

Son Olmasın. Sonu olmaz bu nevi güzellemelerin. Fermandır, ol Sultan'dan. Kelam-ı Kadim'in yurduna varayım, huzur vakti. Durayım. Susayım. Açayım ve okuyayım Mushaf-ı Şerif'ten. Allah, bize kafidir! Başa döneyim sonra. Son Olmasın'a. Kerbela'ya düşmek gibi bir gönle girmek. Muharrem'i yaşamak gibi. Vurulması gibi bir ceylanın gözlerinden. Vuruldukça gençleşmesi, güzelleşmesi gibi Züleyha'nın. Sızlayan yaraların şifa bulması gibi e's sükun ile, sözsüz ahitleşmeyle. Bazen, bir cümledir işte! Öylesine bir cüml