Karınca takvimine göre ne kadar yol gittiğini fark edemese bile arzuları onu güneşe doğru
götürdü. Gün doğduğunda tanıdık çok tanıdık bir kokuyla hafızasını tazeledi.
Büyük bir karınca yuvasının önüne durduğunda kalbi sevinçle çarptı. Bu yuva da tıpkı geldiği
yuva gibi muhafızlar tarafından korunuyordu...
Yuvaya girme şifresinin ne olduğunu bilmese de zihninde bir ışık yandı.
Sanki büyükbabasının geçmişten gelen sesini duymuştu. Sadece duyduklarını tekrarladı:
-Teslim olma!
