Üstünde özenilmiş sonbahar elbisesi Fırtınalar içinde bir ağaçtır gençliğim Alışmak tutunmaksa kökleşen yargılara Ve çıkışsa yaratmak, çekim gücünden tarihin Bütün filizlerimi kuşanıp gitmeliyim

Anne... Onun kollarından daha sıcak, daha inandırıcı ne olabilir? Bana annemin öleceğini söyleseler doğmak istemezdim. Beyaz elleri vardı. Yüzü ne kadar güzeldi. Annesi kaybedenler anlar beni. O günden beri şarkı dinleyemiyorlardır. Bütün şarkılarda annelerinden birkaç kelime vardır. Akıllarına geldikçe her şeyi unutup çok uzak bir yere koşa koşa gitmek ve geri dönmemek geçiyordur içlerinden. ... Öyle mi sahiden? Hafızamı şu akan rüzgâra teslim eder ve bir an olsun dönüp bakmazsam geriye; başka semtlerde