M. Yakovlevich Ginzburg ilk kitabı olan Mimarlıkta Ritm’den (1923) bir yıl sonra yayınlanan Üslup ve Çağ (1924) adlı çalışmasında mimarlık tarihi, üslupların nasıl ortaya çıktığı ve ortadan çekildiği konusundaki görüşlerini serimler. Temel görüşü şudur: Bir üslup kendi çağının kültürel ve estetik değerlerinin anlatımı olduğuna göre, modernliğin, makine çağının üslubu olan “konstrüktif” bir mimarlığın ortaya çıkması gerekir. Sanat tarihçisi Heinrich Wölfflin’in döngüsel tarih anlayışını benimseyen Ginzburg,

Moisei Yakovlevich Ginzburg 20 yüzyılın ilk yarısında yayınlanan Mimarlıkta Ritm adlı bu kuramsal çalışmasında mimari kompozisyonun kurucu ilkesi olarak ritm kavramının izini sürer. Konstrüktivizmin önde gelen temsilcilerinden olan Ginzburg ritmi bir müzik dersi gibi ele alır, ritmi temel bileşenlerine ayırır, bunları birer nota gibi gördüğü mimari öğelerle ilintilendirir, ardından bunların sentezini yapar, tıpkı bir senfoni gibi... Antikçağ ve Rönesans binalarını analiz ederken geniş bir mimari kültüre sah