XIV.yüzyılın başında küçük bir Türkmen beyliği olarak ortaya çıkanve üç kıtaya yayılarak altı asır ayakta kalmayı başaran Osmanlı İmparatorluğu, Türk-İslam dünyasının en uzun ömürlü ve en güçlü devleti olmuştur. Bu başarı hiç şüphe yok ki Osmanlının inşa ettiği kendine has medeniyetin bır sonucudur. Tarih, bir medeniyet inşa edemeyen devletlerin askeri açıdan ne kadar güçlü olurlarsa olsunlar kısa sürede yıkıldıklarını gösteren örneklerle doludur. Her medeniyet kendinden öncekilerden ve çağdaşı farklı havza

İnsan-olay-zaman-mekânla bağları sebebiyle ele aldıkları konular ve dil ile olan münasebetleri bakımından tarih ve edebiyat disiplinlerinin birbirleriyle ilişkileri çeşitli yönlerden araştırılmaya ve tartışılmaya muhtaçtır. Edebiyat var olduğu zamanın sosyal, siyasal ve kültürel izlerini yansıtırken, hammaddesi dil olan tarih de edebi bir nitelik kazanma eğilimindedir. Tarih ve edebiyatın “belirlenmiş” sınırlarını yekdiğerine doğru genişletmek, olgu ve kurmaca arasında epistemolojik kesişme ve geçişlilikler

Değişen ve Gelişen Yönleriyle Osmanlı Araştırmaları...Son yirmi yılda Osmanlı araştırmalarında konu yelpazesi genişledi, yeni yöntemler devreye girdi; başta sosyal tarih, iktisat tarihi, askeri tarih ve şehir tarihi gibi alanlarda yeni yönelimler ortaya çıktı. Maddi kültür ve servet, tüketim, kadın/cinsiyet, harem, ticaret ve finans, yemek, ayanlık, kuruluş, kimlik, eğitim, çevre, sınır ve serhat çalışmaları, içinde bulunduğumuz yüzyılda ilgi gören ve üzerine özgün eserler verilen konular oldu.