....Zira biz sözde kabristan arasından geçiyorduk fakat gerçekte adeta şehrin bir caddesinden geçiyor gibi idik. Çünkü ortada yüksek, bazısı oldukça muntazam binalardan başka bir şey yoktu. Bunların çoğunun kapıları da kapalı idi. Kapısı açık olan bir ikisinin çevresindeki mezarlar gözümüze ilişti de mezarlar arasından geçmekte olduğumuzu anladık. Zaten doktor da buna dair vaktiyle “Resimli İstanbul” kitapçığında bir makale yazmış, adına da “Beldetü’l emvât” (Ölüler Şehri) demişti. Ne isabetli bir isim! Ger

Ne zaman ki hürriyet şafağı söktü, saadet güneşi yükseldi, hayatta yeniden bir tazelik, fikirlerde bir cevelan, kanlarda bir cereyan, hissiyatta bir feveran meydana geldi. Uyuşmuş, sönmüş, donmuş olan mevcudiyetimde bir hararet, bir faaliyet hissettim. Beynimi yokladım, acaba eski çocukluk hayallerinden eser kaldı mı dedim… Neyse, şükür ki biraz kırpıntı bulabilecek kadar ümitlendim. Yaşın ilerlemesi, insanda yeni yeni emeller, yeni yeni fikirler, yönelimler, ihtiyaçlar, hele aile alemine karıştıktan s

Dün Yemen bize ne kadar yakındı?..İstanbul'da memuriyette iken Yemen'e Vilayet Mektupçusu olarak tayin olunan Abdulgani Senî için Yemen bir Osmanlı toprağıydı ve uzak sayılmazdı. Ailesiyle birlikte kara, deniz ve demiryolunu kullanarak bir aylık zorlu bir yolculuk gerekiyordu, San'a'ya ulaşabilmesi için. İklim, kültür, insanlar, tabiat ve hatta rüzgârlar bile farklı olsa da Osmanlı henüz oradaydı. Suriye'de, Filistin'de, Irak'ta ve Hicaz'da olduğu gibi. Osmanlı ordularının çöllere serpilmesinden birkaç yıl