Saat bir: Köydeki son lamba da yeni söndü. Rüzgâr ve yağmur. Aynı yalnızlık, aynı sessizlik. Ve bu sefer engeli aşma ya da tersine çevirme umudu yok. Üstelik hiçbir engel de yok. Hiçbir şey. Tanrım! Nefes alıyorum, geceyi içime çekiyorum, gece ruhumdaki akıl almaz, hayal edilemez boşluktan içeri giriyor. Ben gecenin ta kendisiyim.” Kuzey Fransa’daki bir köye atanan genç bir papaz, görevine her ne kadar büyük bir tutkuyla başlamış olsa da, -tıpkı köy gibi- yalnız, çaresiz ve eksik hissetmeye başlar kendini

Kuzey Fransa taşrasında, fırtınalı bir havada okulu kırıp kendisini yalnız kalabileceği ormana atan genç bir kızın, yolunu kaybetmişken karşılaştığı köyün serserisi kaçak avcıyla sığındıkları avcı kulübesinde geçirdiği, duygularla ve olaylarla dolu tedirgin edici gece, hayatının değişmesine sebep olacaktır. Babası alkolik, annesi hasta, gittiği okulda öğretmenlerinin küçümsediği, arkadaşlarının dışladığı küçük kızın, hayatın gerçeklerini bilmeden sezmesinin etkileyici bir tablosu çiziliyor Georges Bernanos’

Genç bir rahibin, taşrada, dağların eteğindeki küçük bir kasabada, atandığı kilisedeki ilk gecesinde, duyduğu silah sesiyle başlayan gizemler, ölümlere; ölümler, bilinmezliklere kapı aralıyor. Bernanos’un anlatısında niyetler, arzular ve gerçekler her daim muğlak kalıyor. Rahibin peşinden tüm bir kasaba, kilisesinden doktoruna ve mahkemesine, suçun içine çekiliyor. Suçun incelenmesi, toplumun ifşa edildiği bir soruşturmaya dönüşüyor. Klasik dedektif romanı türünü altüst eden, anlaşılmazın peşinde bir roman.