İstanbul’un güzelim tepelerinden birinde, yeşillikler içinde bir çay bahçesi var. Orada da manzarayı gören ama kargaşadan uzak, kendi halinde bir masa. Yıllar boyunca insanın kendisiyle ve hayatla bitmeyen kavgasının, umudunun, yorgunluğunun, kibrinin, tembelliğinin, sevgisinin, öfkesinin, bencilliğinin, şikâyetinin, şefkatinin, üretkenliğinin, isyanının şahidi oldu. Ama galiba en çok da değişmenin ve değiştirme gücünün, iyiliğin ve bilgeliğin şahidi oldu. Tahta masa orada oturan her insanın ruhunu okudu, d

Hayatla kavgaya tutuşursanız son sözü her zaman o söyleyecek. Ne zaman barışırsanız size hikâyenizi yazma özgürlüğünü verecek. Ömrü boyunca geçmiş bir acının, hata gördüğü bir anının gölgesine saklanmış, güçlü, yalnız bir kadındı Narin. Hem kendine hem başkalarına ceza vermekten yorulmadı, kırılmamak için kırmayı tercih etti. Onun yumuşak yüzünü görebilen tek kişiyse yeğeni Naz'dı çoğu zaman. Hayal kırıklıklarının en büyüğünü yaşadığında gelip teyzesinin yanına sığınması, onun hem sevgisine hem de sağlam du

Hayat bazen inişli çıkışlı bir hız treni gibidir. Hem kendi çizdiğimiz yolculukta hem de karşımıza çıkan sürprizlerde umudumuzu, sakinliğimizi, önceliklerimizi korumak; her yolun düzlüğe varacağını unutmadan devam etme gücünü bulmak insana zor gelebilir. İşte o zaman içinizdeki güce ayna olacak bir yol arkadaşının desteği size kim olduğunuzu hatırlatır. Yaşam Aynasını Kendine Çevir, kendimize söylemeyi ihmal ettiğimiz cümleleri kurmaya yardımcı olacak bir yol arkadaşı. İlham verici sözleriyle, gözden ka