Can dostlarım benim... Sevgili Nidam, Çiçeğim, Sitarem ve Feyzam... Ne kadar küçüktük hayatın acı gerçekleriyle yüzleştiğimizde. Ne kadar kırıktı kanatlarımız. Bizim için şans olduğunu bilmeden, adı “okul” ama gerçekte bize “yuva” olan yerde birbirimizin eksik kanadı olduk. Gördük ki eksik kanatlar uçmaya engel değilmiş. Bize kazandırılan vizyonla, sunulan sevgiyle, verilen eğitim ve öğretimle sadece uçmayı öğrenmedik, aynı zamanda sevmeyi, inandığın şeyler için mücadele etmeyi, hoşgörüyü ve birbirimi

Ah, Defne ne kadar özledim seni bir bilsen! Ne kadar uzun süre geçmişti Defnesiz kaç yıl? Onun sesini duymadan, yüzünü görmeden... Bir gün bile ayrıldıklarında dayanamazken yıllardır görmüyordu işte... Neden? dedi kendi kendine, Neden? O kadar soru işareti vardı ki kafasında, evet ikizi deli doluydu, başına buyruktu ama o da ikizi olmadan yapamazdı ki bir elmanın yarısı gibiydiler. Ne olmuştu ki çıkmıştı herkesin hayatından?Geçmişin küflerini temizlemeden nasıl ışıldayacaktı ki gelecek?