Hiçliğin, edebiyatın ve dolayısıyla erotizmin başkentidir Paris. Bu yüzden bitmeyen, olan bitenin tümüne hâkim olamadığınız gizli bir şey hep kalır. (...) kabukludur Parisli, bu yüzden oyuncudur, bu yüzden sanatla beslenmiştir. Romantiktir ama iç bayıcı bir ‘kitch’e değil, erotizme giden bir romantizmdir bu. Bu yüzden hem biraz gizli kapaklı hem de çapkındır, oyuncudur... Cem Selcen kahvenin peşinde çıktığı Avrupa yolculuğunda bu defa Paris’te açıyor defterlerini; bir köşede oturup ortalığa bakıyor,

“Elbet gün gelecek ve iyi bir pasta, iyi bir ütopya kadar önemli olacak. Kahve nasıl satılır? Bir café’de yalnız bir kadın ne yapar? Pasta çatalla mı kaşıkla mı yenir? Hangi millet hangi tür kahveyi seviyor? Kahveyi kavururken şeker katarsan ne olur? Papazlar café’lerde neden şarap içer? gibi konular önemli olacak. Benim bu yazdıklarımsa önemli olmayacak belki… Ama bir yolda yürürken, yerde görülüp takılınmış bir çizgi roman parçası gibi, o anı hafifleten, yaşanır kılan bir yanı olabilir. O da bize yeter.

Yok! demişti gece, uyku tulumunda kımıldanırken, o kadar yakınında olmak istemezdi ölümün. Onun uzaktan ve biraz da şeklen olmasını yeğlerdi. Kesinlikle istemiyordu bunu. Korkuyor muydu? Belki... Ama o asıl biraz öncesini, avın az sonra ne yapacağını bildiği, nefeslerinin aynılaştığı, birbirlerine teslim oldukları anı seviyordu. Kimin, ne zaman ve hangi sokakta vurularak öleceğinin bilinmediği yeni bir dünyada, hayat olağan akışında sürüp gitmektedir. Keskin nişancı, verilen görevi yerine getirmek üzere bir

Tek Kişilik Din, felsefi bir kara polisiye. Yalnızlık üzerine düşünürken Kierkegaard, Nietzsche gibi felsefecilerin, Octavio Paz, Michel Tournier, Fyodor Dostoyevski gibi romancıların metinlerini kazıyan, modern dünyada "tek başınalığın" anlamını sorgulayan bir yazar... Birbirinden tamamen farklı kişileri kurban seçen seri katil ya da katillerin peşindeki bilge ve sinik bir komiser... Bu iki tuhaf adamın yolu bir cinayetle kesiştiğinde yalnızlığı ikisi de kendi pencerelerinden bir kez daha sorgulayacak v

Her aşk aslında yalnızlığa mı benzer? Yoksa her yeni arayış başka bir uçurumun mu başlangıcı? Cem Selcen bu kez bir hikaye kitabıyla bambaşka bir okuma keyfi sunuyor. Renkli, baştan çıkarıcı bir dil ve kıvrak tasvirlerle dokunmuş yedi öyküde, yedi farklı ilişki var. Yazarın satır aralarına ustaca gizlediği ayrıntılar okuru aşkın engebeli yollarında dolaştırıyor. Öğle Paydosu aşkın ve cinselliğin gülünesi, bir o kadar da can acıtıcı hallerini anlatıyor. Cem Selcen'in hikayeleriyle, büyülü bir aynanın içine

Uluslararası bir suç örgütü, sofistike bir şef, kasa uzmanı bir hırsız ve profesyonel çete üyelerini dahi heyecanlandıran büyük bir iş... Yaşlı bir adam, bir tecavüz zanlısı, bir mühendis, bir katil.. Havana'dan Paris'e, oradan İstanbul'un karanlık dehlizlerine, Karaköy'ün gizemli karmaşasına, Fener'in arka sokaklarına uzanan inanılmaz bir soygun. Cem Selcen okuru bilinçaltının dehlizlerinde gezindirerek, suç ve vicdan kavramlarını, aşk, tutku ve masumiyeti sorguluyor. Kimdir gerçekten suçlu? Sekiz dil

Gecenin bir vakti şehre yeni gelen yabancı, ilk iş olarak arka sokaklardaki otellerden birine yerleşir ve bu kısa moladan sonra, peşine takılan barlardan birinde alır. Yabancının geçmişini beraberinde getirmemiş olmaktan duyduğu rahatlık, şehirdeki insanlara kurduğu çeşitli ilişkilerle birlikte çok geçmeden bir karmaşaya dönüşecektir. Geceleri bilge bir Buda heykeli gibi otel resepsiyonunda oturan yaşlı reesepsiyoncu, bürokrasinin dışındaki işleyen çarkını temsil eden refakatçi B., servetinin çevresine ördü

Yaşlanmak zor iş: Yıl sayma anlamında neyse ne de; yaşanmışları sayma anlamında, iyice - çünkü 'gerçek' yaşı 'ihtiyar' denmesine engel olunduğunda bile, 'gerçekten' yaşlanmış olabilir kişi... Bu kitapta böyle bir kişi var: Öylesine yoğun yaşamış bazı şeyleri ki, kendisini yüzyıllarca yaşlı hissediyor - zamanın uzunluğu olarak değil; yaşanmışların çözülmeden kalmışlığı, hesapların çıkarılmamışlığı olarak... O da yaşadıklarını çözmeğe, yaşadıklarının hesabını çıkarmaya çalışıyor - bu kitap da bu çab