Yolun karşısında bir kadın duruyordu. Ne kadar güzeldi saçlarını savururken, Delikanlılar da onu seyrediyordu, Öğlen güneşi yüzlerini kavururken. Ahını aldı bütün delikanlıların, Ecesiydi dik başıyla tüm ceylanların. Bir sevda rüzgârı esti, delirdi gençler, Yandı tutuştu, kor oldu taze yürekler. Bir bakış fırlattı arabasına binerken, Bir kurşun hızıyla vuruldu karşısındaki gençler. Bitirdi işini, dört kalp, dört can, dört ceset... Ambulansa konuldu, üst üste ve tek tek

Işık gözlüm, zamansız nereden çıktın karşıma Baharımla yazım geçti, geldin sonbaharımda. Seni görünce yanımda, cennet meleği sandım. Harcadığım delibaş gençliğime şimdi yandım. Gönlüme darbeler vurulurken, derinden derinden Yüreğimin menteşeleri söküldü yerinden. Bu yaşlı gönlümü ateşe düşürdün sevginden Kurak dünyamı, unuttuğum bahara döndürdün.

Yaz güneşi tepemizden gülerken, Yayılıyor kesik çayır kokusu. Buluşmuş bütün bayırın tozu, Giriyor burun deliklerimizden.

Başlar eğik, uzandı kollar Getirip, bir yere bıraktılar Toplandı herkes etrafıma Beyaz sarıklı bir adam Bir şeyler söyledi kalabalığa Sonra, hep birden döndüler benim tarafa El kol hareketleri sonra Yine aldılar eller üstüne Getirdiler bir çukurun başına Mezar diyorlar buna Bir kişi, iki kişi indi Beni de indirdiler çukura Yere yatırıp, tahtaları dizdiler Her tahtayla, ışığımı çaldılar Son tahtada karanlığa bıraktılar Sesler başladı, toprak sesleri Kürekler çalışıyor, ağırlık artıyor, Ve ke