`I didn`t know what to say; 5-6 children sit at the same table in the dining room, eagerly waiting for my answer; I wondered if I say `Yes` or `No`? Doubtingly, a hoarse voice came out of my mouth: Yes... But it was wrong... There was a burst of laughter; the children were looking at each other, pointing at me, saying something loudly, laughing, guffawing. I was completely demoralized. I didn`t understand, I wanted to understand, but I could not. Confused, I stared at their silly faces, ashamed of my wrong

Are you? `Ne diyeceğimi bilemiyorum. Yemek salonunda aynı masada 5-6 çocuk oturmuş, merakla benim vereceğim yanıtı bekliyor. Acaba `Yes!` mi desem `No!` mu? Kararsız ve kısık bir sesle ağzımdan, `Yes...` çıkıyor. Eyvah! Yanlış oldu! Bir kahkaha kopuyor, çocuklar birbirlerine bakarak parmaklarıyla beni işaret ediyorlar. Yüksek sesle bir şeyler söyleyip gülüyorlar ve kahkaha atıyorlar. Ben tamamen demoralize oluyorum ve küçülüyorum, söylediklerini anlamıyorum! Anlamak istiyorum ama olmuyor. Anlamadığım içi