Bu kitap Amin Maalouf’un ‘Uygarlıkların Batışı’ kitabına yazılmış zarf-sız pulsuz mektuplardan oluşmaktadır. Amin Maalouf ile dertleşmedir. “Ölmekte olan bir uygarlığın kucağında sağlıklı bir bebek olarak doğdum…” “Uygarlıkların Batışı” adlı kitabının giriş kapısında bu cümlesi karşıladı beni Beyrut doğumlu yazarın. Kapısını çalıp girdiğin kitap seni sardı mı, bitse bile kolay kolay oradan ayrılamazsın, diyelim ki çıkıp gittin, tekrar tekrar döner gelirsin, o kapı sana açıktır, yeniden baş başa kalırsın

Cumhuriyet tarihinin “Saklı Geçmiş” ini anlamak isteyen 23 1920’de çalışmaya başlayan Büyük Millet Meclisi (BMM) tutanaklarını okumalı, o tutanaklar çok şey anlatır. Özellikle “Gizli Oturum Tutanakları”nın dili çözülürse ve herkesin okuyabileceği hale getirilirse, Meclis konuşmalarında yatan “saklı hakikat” ortaya çıkar. Eğer kayıt altına alınan “kurucu” geçmişten gelecek için dersler çıkarılabilirse, eminim eşit haklı yurttaşlar demokrasisine doğru yol almaya başlayabiliriz. Ancak bu tutanakların dili çözü

İzmir’in yüzleşmesi bütün Anadolu’nun yüzleşme kapısını açacak anahtardır. “Ganimet Şehir İzmir” kitabı Cumhuriyet’in yüzüncü yılında bu yüzleşmeye kapı aralamaya az da olsa bir tuğla koyabilirse, yararlı bir adım olur bu şehirde ve ülkede yaşayanlar için! Bu kitap sizi; 9 Eylül 1922’de geri alınan fakat 13 Eylül 1922’de alevlere teslim edilen İzmir’de yanan yerlere, yanmayan yerlere, taşınır ve taşınmaz mallara ne olduğunu, bu malların nasıl ele geçirilip nasıl el değiştirildiğini; o günlerin Büyük Mi

İklim krizleri ve onların toplamı anlamına gelen ekolojik yok oluşun eşiğindeyiz. Eşikten atlamaya az bir zaman kala duruşumuzu siyasal ekolojik yönleriyle dile getirmeye çalıştık. Sözü yükseltmenin örgütlenmenin en önemli adımı olduğunu bilerek sorduk: Başka bir gezegene gitmeden veya yok etmeden bu gezegenin siyasi, ekonomik ve ekolojik yapısını değiştirmek mümkün müdür? Cevabımız “Evet”ti ve niyetimiz kapitalizmin sahteci, kâr yüzlü yaklaşımını politik ve sınıfsal bir tavırla deşifre etmekti. Siyasi Ekol

Yaşadığınız şehirde, mahallede eğer ayakta kaldıysa yollar, başkalarına benzemeyen yapılar, yokuşlar, taş ve demiri koynuna alanlar geçmişin mekânları yüz yüze geldiğinizde, yüzleştiğinizde dilleri çözülür, sırlarını sererler önünüze. Konaklar, saraylar, hanlar, hamamlar, zindanlar ve daha nice mekânların “hafıza”larında anlatacağı “geçmişin” hikâyeleri vardır ve her biri şöyle başlar: “Ol mahiler ki derya içredir deryayı bilmezler…” Evet mekânlar susar, susturulur, ama çeneleri açılıp dile geldi mi de… Nel

13 Eylül 1922 günü öğle saatlerinde başlayan Büyük İzmir Yangını altıncı gününde söner ve Akdeniz'in incisi İzmir biter. Yangın ertesinde İzmir'in çok kültürlü, çok renkli hayatından geriye bir şey kalmaz... Yangın öncesi zaman, ki Yeni Zaman diye söylenir, dünyanın İzmir'e, İzmir'in dünyaya yürüdüğü zamandır. Her gün, bilemedin gün aşırı İskenderiye'den Marsilya'ya, Beyrut'tan Liverpool'a kadar; Girit'ten Batum'a, Odesa'dan Trabzon'a kadar, çok yolculu, çok yüklü vapurlar kalkar bu İzmir Limanı'ndan... Gem