Deneyimlediğimiz her ne ise bunu konuşmuyorduk. Bizi biz yapan olayları… Bu olaylara verdiğimiz tepkileri, yargılarımızı, yüreğimizden geçenleri... Bize kötülük ya da iyilik yapanları... O gün için tamamlanmamış, gelişmekte ve hâlâ öğrenmekte olan benliğimizin arzularını, bugün ne yemek, ne giymek, ne izlemek istediğini, endişelerini ve eleştirilerini duyuyorduk. Diğer insanların benzer yaşantılarında, deneyimlerinde bize özgü yönlerinin bulunup bulunmadığını bilmiyorduk çünkü en yakınlarımızla bile bunu ko

Aynı anda bir taş, bir toprak, bir çiçek, bir ağaç, bir kuş, bir insan olmak. Aynı anda bir şehirde, bir gökyüzünde, bir denizde, bir ormanda, bir uzayda, bir boşlukta, başka bir parçanda, başka bir mekânda, başka bir zamanda gözlerini açmak. Aynı anda bilincinin diğer kırıntılarına uzanmak, hakikat yolunda bütünsel bilinçli bir varlık olarak gönüllü, görevli yükselmek… Bunu bilmek ne çok şey değiştirir. Birbirimizi tekrar bulmaya…

Kendi içine dönmek, kendi hayat amacını ve ruhunun keşfedilmemiş noktalarını keşfetmek! Her insan kendi yolunu kendisi mi çizer? Yaşadıklarımız bir sonraki daha uzak bir yol için hazırlıktır. Yaşadığımız her tecrübe ise insanın öz benliğinin öğretisini oluşturur. Bu öğreti uzun ve zorluklarla doludur. Arayışımız hiçbir zaman bitmez; kendimizi her bulduğumuzda, tüm o zorlukları anlayacak ve geride bırakacak bir manevi güç gelir insana. Sonunda zafer sizindir: Bu güç artık içimizdedir. Hiçbir şeyin zarar

Bir insan hayatı boyunca kaç kez âşık olabilir? Ya da gerçek aşkı bulduğunu zannedebilir? Hayatın kaynağı sevgiyle akar ve aşk kendi seçimimiz değil, kendini arayışın ve kendini bulmanın bir parçasıdır. Coya kendi benliğinin ışığında gerçek aşkla yeniden doğmak için zamanın döngüsüne bırakmıştı ruhunu. Aşka olan inancını kaybetmişti ki; aşk yeniden karşısına çıktı. Hazır mıydı buna? Huzur ve mutluluğu bulmak için hayatına kabul ettiğini zannettiği aşk onu yine yaralar mıydı? Tüm bu soruları kitapta okurken,