Kilolar verdim topak topak ki sevmiyordum kendimi kemiklerimi saran tombul etler içinde, çirkindim ve ruhumdaki zayıflığın çarpılmış suretini düşürüyordu sanki gövdeme; anatomimin merkezini çarpıtarak önce özlüyor sonra arzudan tiksiniyordum inzivada bir öyle bir böyle olup tam ortalarında, uçlara en uzak yerde tutuyordum soluğumu

"Bu saatten sonra yapacağım en iyi iştir ölmek devrimi gördüm, devleti tanıdım, söktüm bir bir kimliklerimi ne Afrikam kaldı ne de önünde secde edilecek bir tanrı benden geriye deri kaldı, damar, et ve kemik benden geriye sinir, kalp ve içgüdü hayıflanmıyorum bile ardından boşa geçen günlerimin benzediğim şeyi de sevemedim giderek hayvanlarım kaçtı kalakaldım bir başıma Tanıdık yüzler silindi, evim yandı, Nil kayıtsız akıp geçti parmaklarımın arasından bakakaldım öylece çünkü en iyi yaptığım şeydi bakmak b

Ben Barış Yıldırım, sayıklayanların şairi intihar çalışırım yirmi yaşımdan beri hani eksiktir ya her umut biraz her sesi, her albümü, hasarları büsbütün bir kez de ben yıkmak isterim ve kusmak

Geniş Merdiven Arka Kapak Barış Yıldırım müziğin içinden gelen bir yazar olarak müziğin farklı boyutlarına ilişkin yazılarını Geniş Merdiven adı altında bir araya getirdi. Theodorakis’in bir şarkısında geçen “geniş merdiven” yazarın birlikte müzik yaptığı ve epik oratoryolar sahnelediği orkestranın da adı. Birkaç yıl önce, önce sosyal medyadaki nitelikli görüşleri ve daha sonra yazılarıyla dikkatimi çeken Barış Yıldırım adlı genç bir arkadaş, bu boşluğu (müzik konusundaki yüzeyselliği) dolduracak gibi görün

AKP, Ortadoğu ve Türkiye üzerine olan bu çalışma, üç temel bölümden oluşmaktadır. Dünya ve Türkiye Ekonomisi başlıklıbirinci bölümde 2007-2009 krizi sonrası dünya ekonomisindeki gelişmeler ve Türkiye'nin siyasal-iktisadi yönelimi; AKP döneminde Türkiye'nin artan dış bağımlılığının düzeyleri, uygulanan maliye politikasının felsefesi ve sonuçları, sermaye birikim sürecindeki yönelimi analiz edilmektedir. Ortadoğu ve Türkiye ilişkisini mercek altına alan ikinci bölümde Ortadoğu ülkelerinin dinamik fotoğraf

Mahirin gördüğü düştü Gezi, İbonun sezdiği altın çağ. Denizin sehpada son haykırdığı, Mazlumun hücre demirine ateşten bir bayrak gibi astığı. Kuşaklar boyunca bir karanfil tarlası halinde düşen devrimcilerin yenilgide, tutsaklıkta, ölümde ele -ve bazen söze bile- vermedikleri umuttu. Pir Sultanın çaldığı sazdı Gezi, veziriazamın elleriyle boğduğu bir çocuğun Celali babasının elindeki peştar ve Paris Komününe Enternasyonal bir ağıt yakan Pierre De Geyterin evindeki armonyum. Bir denizdi Gezi, Onbeşleri boğan

şimdi yankılanıyor diye sıkılan gırtlakları görüyorum boğazlanan boşluk ona geriyorum kendimi yakılan bir ateş için hazırlanan benzini soluyorum şimdi üstüne gidildikçe saldıran her hayvan gibi insan! kendimi bir kabusta düşlüyorum şimdi, şimdi denilen her an başka bir şeyle didişiyor aklım ve sana bir müjde vermek istiyorum.