Türk edebiyatı için aslında yeni bir tür olan roman, bugün artık Türk okuru için de edebiyat denince akla gelen ilk edebi türlerden biri. Peki romanın Türkiye'ye girişi nasıl oldu? İlkin nasıl romanlar okundu, nasıl romanlar yazıldı? Aydınlar ve halk roman türünü nasıl algıladı? Romanın hayatla, özellikle de Türk hayat tarzıyla ilişkisi nedir? Ahmed Midhat Efendi, Fatma Aliye Hanım, Tevfik Fikret gibi son dönem Osmanlı edebiyatçıları romanın hayat ve ahlakla ilişkisi için neler dediler? M. Fatih Andı Roman

Edebiyat, hayata güzel bakmanın, ardında güzel hayatları ve bu hayatların güzel nişânelerini bırakmanın bir yoludur. Hayata edebiyatla bakmak, hayatı çoğaltmaktır, büyütmektir, zenginleştirmektir. Hayata edebiyatla bakmak, onu sanatın imkânları ile güzelleştirme ve yorumlama inceliğidir. Hayata edebiyatla bakmak, hayata bir çift göz yerine birçok çift göz ile bakabilme çoğalışıdır. Hayata edebiyatla bakmak, bugünü olduğu kadar, muzlim geçmişi ve meçhul geleceği de yaşayabilmeye kanatlanıştır. Hayata edebiya

Modern aydın, akreple dost olan, akrepler çoğaltan insandır. Modernleşmeci toplumların Batıcı aydınları ise, bütün gafillikleri, safdillikleri, acziyet veya ihanetleri ile akrebi kuyruğundan tutan insanlardır. Tuttukları akrebin zehri önce kendilerini zehirlemiştir. Ama onlar bilmezler ki... Toplumlarının birer aydını olmaları hasebiyle, edebiyatçılar da bu vasıftan tercihleri ve tavır alışları oranında nasiplenirler. Buradan hareketle, Türk edebiyatının modernleşme macerasını akrebi kuyruğundan tutanlar v

Tarih boyunca Peygamber edebiyatı, Müslüman edebiyatların en bereketli, en canlı tema damarlarından birisini teşkil etmiştir. Bu edebiyatın mecrasını takip etmek, Müslüman hassasiyetinin çağlar içerisindeki çağlayışına da muttali olmak demektir. Geçmişte ve bugün... Şiirin Ufku - Hz. Peygamberi Şiirle Sevmek kitabı, Mehmet Akif Ersoy, Necip Fazıl Kısakürek, Arif Nihat Asya, Sezai Karakoç, Cahit Zarifoğlu, Erdem Bayazıt, Osman Sarı, A. Akif İnan, Ali Ural, Celal Fedai, Yılmaz Daşçıoğlu, İbrahim Tenekec

Şiir, Güzellik güneşinin söz iklîmine aksedişidir. Ve her bir hakiki şiir, bu dünyayı daha aydınlık kılmak için o güneşe tutulmuş birer aynadır. Şairlerse, bu aynalarla bizim gözümüzü alan bir ışık cümbüşü oluşturan haşarı çocuklar... Bu ışık oyunu kiminin kaleminde bir havai fişek gösterisi, kimininkinde ise bir şehrayin... Bizim burada yapmaya çalıştığımız ise, güneşi yansıtan bu aynalara ikinci bir ayna tutmak. O aynaların ışığını farklı cihetlere, farklı açılardan bir nebze de olsa yöneltmeye çalışma

Edebiyatımızın son birbuçuk asrı, klasik edebiyatımızdan bir farklılaşmanın, değişmenin, yeni konu, tür, tarz, ve düşüncelere, kısacası yeni edebi estetik ve teorilere, fikri ve edebi akımlara yavaş yavaş bir açılmanın kendisini gösterdiği bir dönemdir. Bu açılım ve farklılaşma, köklü bir gelenekten başka bir teorik ve estetik düzlemin, temelde yatan farklı bir dünya görüşünün adaptasyonuna geçişteki bocalama ve acemilik olgusunu da beraberinde getirmiştir. Fakat bu dönem, Divan edebiyatımızla kıyaslandığın

Türk Edebiyatı 19. Asırda gelişme seyri ve gösterdiği değişiklikler yönünden hem nazım hem de nesir sahalarında bir dönüm noktasına gelmiştir. Edebiyatımızda köklü değişmelerin vuku bulduğu bu devrede şiirimizin biçim yönünden ne gibi değişiklikler ve dalgalanmalar gösterdiğinin detaylı bir şekilde araştırılması, Türk şiir tarihinin bir cephesini aydınlatacaktır. Elinizdeki bu eser, geniş bir devreye yayılan ve yekunu epey fazla tutan bu malzemeyi Servet-I Fünun topluluğunun ortaya çıkışına kadar olan süre

Türk toplumunda 19. asırdan bu güne bulantısı ve bunalımı hala devam eden bir değişimin ve başkalaşım periyodunun en kalıcı bir mecrada izizni sürmek, en insani boyutuyla mahiyetini anlamak ve en zengin açılımlarıyla yorumunu yapabilmek için, Türk edebiyatı, izlenecek yolun görmezlikten gelinemeyecek işaret taşlarından birisidir.