Klasik Türk Edebiyatında Kadın Şairler Külliyatı, Anadolu sahasında eser vermiş kadın şairlerimizi bugünün okuyucusuna daha yakından tanıtmak amacıyla hazırlanmıştır. 10 kitaptan oluşan külliyatın Klasik Türk Edebiyatında Kadın Şairler-1 Şiirin Zarif Kalemleri alt başlıklı birinci kitabında 38 divan şairi kısa biyografileri ve şiirlerinden seçmelerle tanıtılmıştır. Külliyatın diğer 9 kitabının her birinde 16. yüzyıldan başlamak üzere divan sahibi bir kadın şairimiz tanıtılmıştır. Dokuz kitabın her birinde i

XV. asırdan itibaren klâsik tarzda şiir söyleyen kadınların varlığı dikkat çekmiş ve bu hususta hem yurt içinde hem de yurt dışında muhtelif çalışmalar yapılmıştır. Elinizdeki bu kitap ile XIX. yüzyılın edebiyat muhitlerinde dikkatleri üzerine çekmiş olan Diyarbekirli Sırrî Hanım’ın günümüz okuruna şiirlerinden seçmelerle tanıtılması amaçlanmıştır. Bu gayeyle şairenin hayatı ve şairlik yönü, mutasavvıf kişiliğinin şiirlerine nasıl yansıdığı anlatılmaya çalışılmıştır. Bununla birlikte onun bir hanımefendi ve

Osmanlıyı diğer hanedanlardan farklı kılan hususlardan biri de padişah ve şehzadelerin sanat ve edebiyata olan ilgileridir. Başta padişahlarla şehzadeler olmak üzere hanedan mensupları hem sanat ehlini desteklemişler hem de kendileri de şiir ve musiki ile alakadar olmuşlardır. Memleket meseleleri ve çekişmelerle yorulan ruhlarını sanatın gücü sayesinde dinçleştirmeyi amaçlamışlardır. Bu kitapta umutlarla dolu hayatı trajedi ile sonlanan ve kısacıl hayatında edebiyatımıza bir Divançe kazandıran II. Osman’ın

Sebk-i Hindî, Türk Edebiyatında da temsilcileri görülen şiir ekollerinden biridir. Bu şiir tarzı, Hindistan'da ortaya çıkmış; güçlü kalemleri ile İran ve Osmanlı coğrafyasındaki birçok şairi etkisi altına almıştır. Nitekim 17 yüzyıldan itibaren Divan Şiirinin en dikkati çeken üsluplarından biri olarak edebiyat tarihimizde yerini almıştır. Kütahya, Klasik edebiyatımızın başlangıcından son dönemine kadar yetiştirmiş olduğu şairler hasebiyle önemli kültür merkezlerden biri olmuştur. Mahvî de Kütahya'da yetişen

Çalışmamız bir giriş ve üç bölümden meydana gelmektedir. Girişte Türk edebiyatında Azîzî mahlasını kullanan şairlerden bahsettik. Bunlar içerisinde biyografi kitaplarında bahsedimeyen fakat II. Bayezit'ten defalarca ihsan alan Azîzî'ye dikkatleri çekmek isteriz. Ayrıca 1689 tarihinde vefat eden İsâzâde Mehmet Aziz'in Divan'ının yegâne nüshasının Zagreb Bilim ve Sanat Akademisi kütüphanesinde bulunduğunu ve henüz bir değerlendirmeye tabi tutulmadığını da belirtmek isteriz.