Roman, daha önce yayınlanmış olan “GÜNEYDEN KUZEYE DE’WÊ” ve “ARAS’TAN FIRAT’A KÖSEM” adlı iki romanın devamı olarak yazılmıştır. Kars-Erzurum arasındaki bölgede ve özellikle Sarıkamış’ın güneyinde yer alan Yoğunhasan (Karapınar), Başköy, Akkoz ve Karakurt köylerinde, 1828 sonrasından 1889 yılına kadarki günlük yaşam, tarihi hikâyeler formunda romanlaştırılmıştır. Romanda, Osmanlı döneminde öksüz ve yetim olan Halil’in, büyümesi, evlilikleri, sırasıyla ağa, tüccar ve hacı oluşu ve nihayetinde Rus idaresinde

Hanenin umudu idim. Hanem büyüdü, sürülerim çoğaldı. Aras'tan Fırat'a olan diyarın en zengin ağalarından biri oldum. Ki âlem beni Beylerin sofrasına oturmuş Kösem Abbas Ağa olarak bildi. Yalan yok, kibirlendim ama nazardan da çok korktum. Sırf bu yüzden zenginliğimi bilerek az gösterdim lakin işe yaramadı. Rus ve Ermeni belası bula bula gelip beni buldu. Ne Köse Paşa imdat etti ne de Eyüp Bey el verdi. İnme indi, uzattı beni yatağa. İki ay içinde ne hanede er kişi kaldı ne de dağda bayırda sürü. Kösem iken

Saldılar yola. Yüceyi, ana kucağını bırakıp geride... Soğuğa, yalnızlığa, çaresizliğe... Aldan karaya...