12 Eylül faşizminin ürünü Diyarbakır cezaevinde yıllarını geçirmiş eski bir mahkum Orhan Miroğlu ve aynı yıllarda görev yapmış bir asker (anlatıda M olarak geçiyor), 35 yılın ardından İstanbul’da buluştu ve ortaya bu kitap çıktı.Mağdurların dilinden şimdiye kadar çokça dinlediğimiz ve muhtemelen gelecek yıl Kültür ve Hafıza Müzesi olarak düzenlenip halkın ziyaretine açılacak olan bu cezaevinde olup bitenleri, bu kez, ‘burada askerlik değil görev’ yaptığını söyleyen bir kişiden okuma fırsatı buluyoruz.Beş No

Dijwar - Faili Meçhul Cinayetler ve Diyarbakır Cezaevi'ne Dair Her Şey Kitap Açıklaması “Buradan kurtulamayacağımı, öleceğimi mutlak bir hakikat olarak hissettiğim bu ana inat olsun diyeydi belki, diri ve cezbedici zaman dilimleri halinde, sanki içinde bulunduğum bu karanlığın içinden birdenbire doğan ve aynı hızla, bir hayli kirli ve kalın gözbağlarımı delerek orada aydınlığa kavuşan, artık bitti diye düşündüğüm önceki hayatıma ait anılarımın parlak yansımalarını gördüm. İşte o zaman, bedenimden yayılan o

‘’Bir Diyarbakır sözüdür: ‘Vurun ulan vurun ben kolay ölmem!’ derler. Pêxas ( Baldırıçıplak, mecazen kabadayı) bir sözdür. Eğer bu damar olmasa Ahmed Arif’in Otuz Üç Kurşun şiiri yazılmaz. Öyle babayiğitler vardır ki, derdini kimseye açamaz, halden bilene söyleyecek sözleri var, karınlarında gizli tuttukları. Derdin var ama bu derdini söyleyeceğin adam yok. Biliyorsun Diyarbakır’da kimse kavgadan kaçmaz, kendi kendine moral vermek için, ‘vurun ulan ben kolay ölmem’ derler.’’ Canip Yıldırım “Orhan Miroğlu ço

Süryaniler’in anavatanları Turabdin bölgesinde azalmaları, yüzyıllara yayılan tarihi bir süreçte, Avrupa’ya doğru göçün yollarına koyulmaları, bir uygarlığın uygun koşullar yaratılarak her zaman yok edilebileceğini göstermesi bakımından trajik bir deneyimdir. O tarihlerden bu yana akıp giden zamanda, on binlercesi bugün anavatanlarından uzakta, hasret içinde yaşıyor. Marin onlardan biri. Bu büyük hasret bitecek mi bir gün, bilmiyorum. Ama bir gün sıcak bir yaz ayında, Marin’le onun anayurdunda Midyat’ta bul

Arka bahçemizdeki' coğrafyada paramparça edilmiş, yakın bir zamanda katliamlara uğramış, ülkeleri darmadağın olmuş, vekâlet savaşlarına kurban edilmiş; vaktiyle bu coğrafyada yaşanan büyük göçleri yüzyıl sonra tekrar yaşamaya mahkûm ve mağdur edilmiş halklar kimlerdir? Bizimle aynı dili konuşan akraba, dindaş hatta soydaş olan bu halkları; Arapları, Türkmenleri, Kürtleri nasıl bir gelecek bekliyor? Ya bugün, Irak ve Suriye'nin belli bölgelerinde azınlık olarak yaşayan ama vaktiyle Osmanlı'da Millet-i Sâdıka

'Arka bahçemizdeki' coğrafyada paramparça edilmiş, yakın bir zamanda katliamlara uğramış, ülkeleri darmadağın olmuş, vekâlet savaşlarına kurban edilmiş vaktiyle bu coğrafyada yaşanan büyük göçleri yüzyıl sonra tekrar yaşamaya mahkûm ve mağdur edilmiş halklar kimlerdir?Bizimle aynı dili konuşan akraba, dindaş hatta soydaş olan bu halkları Arapları, Türkmenleri, Kürtleri nasıl bir gelecek bekliyor?Ya bugün, Irak ve Suriye'nin belli bölgelerinde azınlık olarak yaşayan ama vaktiyle Osmanlı'da Millet-i Sâdıka

Şerife'nin bulunduğu odanın duvarları çökmüştü. Ama sanki çöken duvar değil, Hüseyin'in başına yıkılmış koskoca bir dünyaydı. Kadın yerdeydi. Parçalanan araçlardan yükselen alevlerin cehennemi andıran sıcaklığı Hüseyin'in yüzünü yalıyordu. Kucağına aldığı Şerife'yi, yanında beliren iki kişinin yardımıyla dışarı çıkardı. Avazı çıktığı kadar bağırarak ambulans arıyordu. Şerife'yi, bulundukları yere yanaşan bir minibüsün arka koltuğuna yatırdılar. Hüseyin, kadının başını kucağına aldı. Şerife bütün gücünü topl

Şeyh Said'den Seyyid Riza'ya, devlete isyan eden ve ayaklanan Kürtlerin kaderi birbirine benzedi. Zamansız ve hazırlıksız başlayan, hatta provoke edilen isyanlar yenilgiye uğradı ve isyancıların lider kadrosu, darağaçlarında can verdi. Kürt tarihinde başarısız kalmış isyanlardan sonra başlayan sessizlik dönemi, 1980li yıllara kadar sürdü; 1984'te PKK'nin öncülüğünde yapılan Eruh ve Şemdinli baskınlarıyla yeniden başlayan isyan hareketi uzun sürmüş bu sessizlik dönemini sona erdirdi. Şimdi, tarihi bir yol

20 Eylül 1992'de Diyarbakır'da zalimce öldürülen Musa Anter'in hayatı ve mücadelesi üzerinden, Türkiye'nin Kürt sorununda yaşadığı trajik tarihle yüzleşmeye ve hesaplaşmaya entelektüel bir davet... 1929-1935 yıları arasında Mardin Yatılı İlkokulunda okuyordum. Vilayet kapısı önünde teneşir tahtası büyüklüğünde iki seki yapmışlardı ve her gün o sekilerde kanlar içinde paramparça olmuş iki Kürt gencini vitrinlerlerdi. Gaye Kürt halkının gözünü korkutmaktı. Bir gün ben oradayken, Kurdis köyünden dayım sayıl

Zor zamanlardan geçmiştik hep beraber. Anneler, babalar, kardeşler, eşler ve çocuklar dışarıda, bizler içeride, zor zamanlardan geçmiştik. 'Ölümden kalıma' bir hayattı söz konusu olan. Üç yıl boyunca, askeri hastanenin morguna, cezaevinden ölü inşan bedenleri taşınıp durmuştu.Gerçekler ve rivayetler birbirine karışıyordu çoğu kez. Bu dönemlerde görüşe çıkmadığımız zamanlarda, dışarıdakilerin aklına ölümden başka bir şey gelmiyordu. Ölüm cok kolay gerçekleşiyordu çünkü ve bizden biri hakkında haber alınamayı

Uğurla aynı okula gidiyorduk, aynı sınıfta da okuyorduk.,. Sonra beşinci sınıfa geçince birbirimizden ayrıldık. O 5-Cye gitti, ben 5-A' da kaldım... Bir gün okuldan dönerken, bir yıl sonra öldürüleceği o yerde düştüğünü hatırlıyorum, aldım onu yerden kaldırdım. Bir yıl sonra o düştüğü yerde de öldürüldü... Uğur avukat olmak istiyordu. Annem diyor ki Uğur ve babanızı rüyada gördüm... Siz ölmediniz mi? diyordum onlara, babanız da diyordu ki, Hayır biz ölmedik, ama bunu kimseye söylemeyin... Uğur Kaymaz'ın kar

Canip Yıldırım'ın hayat öyküsü, (...) Cumhuriyet'ten bu yana Kürtlerin ve Türklerin yaşadığı tüm dönemlerin de çok canlı bir tanıklığı: İttihat Terakki dönemi, Ermeni katliamı, Cumhuriyetin kuruluş yılları, Şeyh Sait hareketi, Ağrı Dağı isyanı, Dersim katliamı, tek parti dönemi, DP dönemi, 491ar davası yılları, 1960 askeri cuntası, TİP, KDP ve DDKO dönemleri, 12 Mart 1971 askeri cuntası... Büyük olasılıkla Orhan Miroğlu da benim gibi duyup düşündüğü için, çok güzel bir iş yaparak hepimizin ağabeyi Canip Yıl

Acı duyan insanların dünyası, farklı ve keşfedilmeye muhtaç bir dünyadır. Acı çekenler bu dünyanın içinde yapayalnızdırlar ve bu yalnızlık onları, sosyal ve kültürel ilişkilerinden koparır, ruhlarında duydukları acıyla, yalnızlık daha katmerli bir hale gelir. Acısını tek başına ve paylaşmadan yaşayan, bu acıyı başkalarına karşı ifade edebilme özgürlüğüne sahip olmayan insan, yavaş yavaş ölüm düşüncesine yaklaşır. Dünyası, başka insanlarla paylaştığı gerçekliğin dünyası değildir artık ve gerçekte bu dünya za

Yakın geçmişimizle yüzleşmek için önemli kitaplara imza atan Orhan Miroğlu, bu kez de dünyanın en kadim halklarından Süryanilerin bu topraklarındaki maceralarını anlatıyor. Süryaniler çok zulüm görmüş ama barıştan yana da bir halktır, kimsenin toprağında gözü yok bu halkın... Çocukluğumun ve gençlikyıllarımm geçtiği Midyat'ta ben bir Süryani'nin, komşusu birArap'a birKürt'e haksızlık yaptığına tanık olmadım. Kimsenin de böyle bir şeye tanık olduğunu sanmıyorum. Ezidi Kürtlerle beraber pazarda, sokakta dövü

Dıjwar, Türkiye'nin en karanlık faili meçhul cinayetlerinden birine ışık tutuyor. Musa Anter cinayetinin birinci elden tanığı olan Orhan Miroğlu, güneydoğu sorununun temellerine inerek, Diyarbakır Cezaevi'nin ve itirafçılığın karanlık dünyasını gözler önüne sererken, barıştan yana bir aydının ortadan kaldırılış hikâyesini anlatıyor. Kurguyla gerçeğin, belgelerin iç içe geçerek kurulduğu Dıjwar, günümüzün çok tartışılan açılımı hakkında en iyi fikir verecek kitaplardan biri. İşkencenin, gözaltında kayıpları

´´...Kürtlerle Türkler arasında cesetlerden örülen duvarlar bütün heybetiyle toplumsal geleceğimizi tehdit etmeyi sürdürüyorken, kimse bizi dağlardan toplanacak yeni cesetlerden yeni duvarlar örmenin faydalı olduğuna inandırmaya kalkışmasın. Omuzlarımız yoruldu, yüreklerimiz burkuldu, kan ağlıyor içimiz, ayaklarımız artık yeni duvarları ve yeni tabutları taşıyamaz. Onurumuz hele, onurumuz ve vicdanımız böyle bir acıya, böyle bir felakete bir daha katlanamaz. Şiddetin sürekliliğine ve kutsallığına inanmı

Geçmişle hesaplaşmak gereklidir, ´ dendiğinde, yüzyıllar öncesinden söz edilmiyor. Geçmişle hesaplaşmak demek hâlâ insanlar üzerinde yaraları kalan, acıları hissedilen konuların, yaşanmışlıkların konuşarak ve yazarak aktarımı demek. Çünkü bu acılar hayat kalitemizi yükseltmek istiyor. Anaların, kadınların anlatıları karşılığını da bulmalı; diyalog yoluyla, savaşsız, kansız, yarasız, onur kırmasız...

Güçlü bir ışık getirmelerini istedi. Işığı getirdiler ama getirdikleri bu ışık çok zayıftı ve yine bir şey görülmüyordu. Öğretmeni Ahmet Tekin tereddütte kalmıştı ve öldürülen bu şahsın kimliği konusunda, emin olmadan kesin bir şey söylemek istemiyordu, daha güçlü bir ışık getirmelerini istedi yeniden; ışığı az sonra getirdiklerinde yerde sırtüstü yatan ölünün yüzüne tuttular. Yukarıdan tutmaya çalıştıkları ışığın altında ölünün birdenbire aydınlanan yüzü kanlar içindeydi. ´Ama yine de tanıdım,´ diye an

Musa Anter, Vedat Aydın, Mehmet Sincar... Üçü de ´´faili meçhul´´ cinayetlerin kurbanı oldu. Musa Anter, 70 yıllık bir çınar, ´´49´lar´´dan DDKO´ya, ´´İleri Yurt´´tan ´´Welat´´a... yakın dönem tarihimizin ´´şahidi, sanığı, mahkumu ve davacısı´´... Devletin bordrolu katilleri tarafından Diyarbakır´da karanlık bir gecede tuzağa düşürülerek katledildi. Vedat Aydın, yakın dönemin kararlı bir aktivisti, gerçek bir halk önderi... Katilleri kendini gizleme gereği duymadılar. Emniyetten gelmişlerdi. Bir soruşturma