İnsanın kendini gerçekleştirmesi, kendisini kuşatan engelleri aşması; tutkuyla bağlandığı duyguları sayesinde gerçekleşiyorsa kıskançlık, tutkuya dönüşen duyguların belki de en abartılısı ve tehlikelisidir. En az sevmek kadar doğaldır da. Kıskançlığın doğallığı bireysel deneyimlerle, toplumsal koşullarla şekillenir ve insanın kendisini kuşatan engellerde kaybolmasının nedenine ya da bu engelleri aşmasının motivasyonuna dönüşür. Kıskançlık nedir? Kim kimi ne zaman ve nasıl kıskanır? Baba oğulu, kardeş kardeş

Kimisi, uzakların hayalini kurar; yeşil bir ülke, dost bir şehir, türkülerdeki köy... "Gitsem nasıl olurdu?" diye düşünür kalan. "Kalsam nasıl olurdu?” der gidebilen. Günün sonunda; hayata tutkuyla sarılıp "giden" de, ucundan kıyısından tutunup “kalan" da diğer seçeneği merak eder. Gidilmeyen her yol, her tercih, her eylem ve eylemsizlik; başka başka hayatlar kurgular, kayıp öyküler ülkesinde. İğne uçlu acılar, tüy dokunuşlu mutluluklar, çekiç darbeli hayal kırıklıkları; yeniden ve yeniden, yeni öykül