Dağın düştüğünü,
kentin sustuğunu söyleseler;
hangi şiir-
hangi şuur kaldırabilir
boşluğa düşen başımı?
Diyelim ki üzerine kapandık,
utançların.
Unutmak mümkün mü?
Yalnızca aşkmış beresiz olan
o da yakarmış,
içine dökülünce:
Karıncanın sırtındaki sessizlik gibi.
