O günden sonra koşarak varmaya başladım sınıfa. Sessiz bir yarış başladı Görkem’le aramızda. Kâh o kapardı sandalyeyi kâh ben. Bazen de sahibinin oturmasına izin verirdik aramızda anlaşmışçasına. Hatta sandalyeyi sınıftaki cılız çocuklara verdiğimiz de olurdu. İkimiz de daha o yaşta en iyi despotizmin azıcık da eşitlikçi görünerek yapıldığının farkındaydık herhalde.Gel zaman git zaman birkaç veli daha çıkageldi ellerinde plastik sandalyelerle. Bir oldu iki, iki oldu dört sandalye. Biz Görkem’le artık daha i

Zeynep Tuğçe Karadağ, Alaybozan ile okurun zihnine sızmak ve uzun süre orada kalmak niyetinde. Her bir öykü; özenli dili, güçlü kurgusu ve şaşırtıcı finaliyle cesaret edip yanıt veremeyeceğimiz sorular yöneltiyor bize. Şiirleriyle tanıdığımız yazar, kurduğu sinematografik evren ve dert edindiği meselelerle öykü türünde de kalıcı bir iz bırakmayı vadediyor. “Kas, yağ ve kemik dokularının altında saklanan sözleri görebilseydim, üzülebilirdim belki. Karnımızı şişiren hisler, doğru sözcükleri kuşanıp açığ