"Söz uçar, yazı kalsın diye bir hoş seda işte... "Önce söz vardı" der insanlık deneyimi. Söz ve tabii ki ses ve ardından yazı..."

Takvimden iki yaprak koptu bile. Bir yarışta sanki günler. Aceleleri ne anlamıyorum. "Hele bir durun, soluklanın biraz. Hızınıza yetişemiyorum" diyorum ama beni dinleyen kim? Sözüm de geçmez oldu kimseye şu son zamanlarda. Nerede o bir sözcükle otuz öğrenciyi kuzu yaptığım zamanlar? Ah nerede çalıştırdığım halk oyunları ekibiyle halaylar çektiğim, horonlar teptiğim, zeybekler oynayıp yere diz vurduğum günler? Takvimden düşen her yaprak, ağaçtan düşen sararan yapraklara benziyor. Görevi bitti, vedalaştı ve g

İsyan benim göbek adım, Tutuklu sevdalara isyanım. Kirpiğime asılı kaldı ihanetin, Bir de camın buğusuna Parmağımla yazdığım adın, Özgürlüğe bir adım, bir adım daha…

O mor salkımlar şahitti aşkımıza O mor salkımların altında Öpmüştün ilk kez beni Hep o mor salkımların altında bakıştık Dertleştik, sustuk çoğu kez Beklemeler yürek yangını Kavuşmalar bir mahkûmun özgürlüğüydüFark ettin mi bilmiyorum İhanetine şahit oldukları gün soldu O mor umut salkımları Bari aynı yere getirmeseydin sevgilini