Göçmen bir işçi ailesinin çocuğu olarak hayatının kırık noktalarına neler yansımaz ki: Sanayi mahallesinin kasvetli ve ekşi havası, neredeyse hiç konuşmayan bir büyükbaba, hiçbir şeyi atmayan, sürekli biriktiren bir baba, geçmişi sorulduğunda peri masalına benzer bir hikâye anlatan bir anne, kırılan tabaklar, paramparça olmuş duvar kâğıtları, yüzlere oturmuş bir kayıtsızlık ifadesi, burada yabancı olduğunu hatırlatan gözler, gölgeler içinde bir yuva, sosyal utanç, toplumsal kısıtlamalar ve eşitsizlik...