“Umut, özel bir çocuktu. Zaman zaman gördüğü rüyaların içine girebiliyor ve bu sayede tarihte dilediği zamana yolculuk yapıyordu. Ama bu sefer çok farklı bir durum vardı. Umut, kendi rüyasının içine hapsolmuştu. Oradan çıkamıyordu. Çünkü rüyasına ilk kez başka bir çocuğu da almıştı. Komşularının kızı Damla’yı da yanında götürmüştü. Şu an ikisi de bir rüyada mahsurlardı. En kötüsü, Bilge Ağaç Adam, bir rüyada oldukları için, onların hangi zamanda olduklarını göremiyordu. Tek bildikleri, ikisinin de Eris Geze

Gerçek bir masal kahramanı da olabilirim, gerçekliğini yaşadığını sandığım, dokunulan, hisseden ve hissedilen bir karakter de! Artık değişmek hiç önemli değil... İnandığın yalanların gerçekliğini yaşamak mı; yolun neresinde olduğunun önemine aldırmadan, kaybetmek pahasına, yalanları görüp, gördüğün bu yalanların karşısında her şeye baştan başlamak mı? Bazı kurallarımı silip silip bir daha yazacağım. Mutluluğum için ihtiyacım olan tek şey; kendimim! Sen de varsın bu dünyada... Peki, var mıyız? 'Gerçek' nered

“... Önüne çıkan bir çıkmaz sokağa daldı hiç düşünmeden. Sokakta hiç lamba yoktu, karanlıktı. Sırtını pis bir binanın duvarına yasladı. Başında bir basınç hissi duydu. Sağa doğru kafası sarkıyor gibiydi. Bu, korkunun bedenine yaptıklarıydı. Bir adım atmaya kalktı, ne olduğunu kestiremediği bir şeye ayağı takıldı. Yerler çöp dolu olmalıydı. Sendeledi. Eliyle, yakınında olduğunu düşündüğü duvarı tutmaya çalışırken yumuşak bir şeye dokunduğunu hissetti. Yanında birisi vardı. “Kimsin sen?” diye bağırdı. “Kimsin

Mor, Makemake gezegeninden çok uzakta olan dünyayı düşündü. Derin bir iç geçirdi. Yanındaki bilge ağaç adam uzun süreden beri konuşuyordu. Ama Mor’un aklı, dünyalı dostlarındaydı. Bilge ağaç adam sordu: “E, ne diyorsun Mor?” “Efendim?” diye karşılık verdi Mor. “Yani sana bir soru sordum. Cevabı bekliyorum.” dedi ağaç adam. Mor, “Özür dilerim, duyamadım.” dedi. “Kişi ancak anladığı şeyleri duyar.” dedi ağaç adam. “Yine her şeyi sen biliyorsun dostum.” dedi Mor. “Ne fark eder? Ne kadar bilirsen bil, s

Arda o anda bahçede yeşilliklerin arasında mor tüylü bir kuyruk gördü.Acaba doğru mu görmüştü? Gözlerini iyice açtı gördüğü şeye doğru yavaşça yürüdü. Oraya yaklaştığında Rana'ya parmağıyla sus işareti yaptı. Birden yeşilliklerin arasına daldı. Tüylü bir şeyi yakaladı ve havaya kaldırdı.Rana "Aman Allah'ım!" diye çığlık attı. Arda'nın elinde beyaz benekli mor bir kedi vardı.Rana "Mor kedi mi? Mor mu? Kedi mi?" diye arka arkaya sıraladı. Arda gözlerini iyice açmış elindeki kediyi inceliyordu. Mor kedi yavrus