Sohrab Sepehri renklerin insanıdır. En çok da mavinin. Rengi ışığın acısı olarak tanımlayan Goethe’nin sözü, onun fırçasından tuvale geçer. Onun şiirleri bir tablonun renkleriyle doludur. Resimleri de şiirin imgelerinden beslenmiştir. Yayınevimiz Sohrab Sepehri’nin Yalnızlığımın Çinisi isimiyle yayımladığı şiir kitabından sonra, onun düz yazılarıyla da başka bir Sohrab’ı okurlarla tanıştırmaktadır. Haşim Hüsrevşahi’nin uzun emekler sonucu Türkçeye kazandırdığı Mavi Ses, Sohrab’ın ruhuna ve yalnızlığına

8 Berhemên Hostayê helbesta Îranê êdî bi kurdî ne! Weşanxaneya me(weşanxaneya NA) bi kêfxweşî heşt berhemên hostayê helbesta Îranê Sohrab Sepehrî bi hevra pêşkêşî we dike. Sohrab Sepehrî; Sohrap Sepehrî, helbestvan, nivîskar û wênesazê Îranî ye. Sepehrî yek ji serkêşê helbesta nûjen a Îranê ye û helbestên wî Îngilîzî, Fransî, Spanî û Îtalî jî di nav de bi gelek zimanan hatine wergerandin. Sohrab Sepehri, di 7ê cotmeha 1928an de li Gundê Kaşanê ya bi ser Îsfehanê çavê xwe ji dinyayê re vedike. Zaroktiyê

Sohrâb Sepehrî (1928-1980) İranlı şair ve ressam Sohrâb Sepehrî, modern İran şiirinin dünya dillerine en çok aktarılmış şairlerindendir. Sepehrî'nin çok sayıda çağdaş sanatçı tarafından çeşitli sanatsal biçimler altında yeniden üretilmiş olan şiiri, coşkuyla bağlı olduğu ve yaşamının önemli bölümünü geçirdiği topraklardan beslenir. Işık ve karanlık, varlık ve yokluk, renk ve renksizlik, yalnızlık ve çokluk, hareketsizlik ve devinim gibi temalar Sepehrî'nin şiirinde benzersiz bir lirizmle işlenmiştir. Sekiz

Kederin Doğusu & Suyun Ayak Sesi'nde gökyüzünden, yurdundan, bitkilerden, şehirlerden, insanlardan, kuşlardan, çiçeklerden, acılardan, kederden, sevinçten, bilgelikten, aşktan, inançtan, yoksunluktan, yaşamdan, ölümden şiir devşiren bir şairin sesi duyulur. İran'dan taşarak yakın komşulardan uzak kıtalara dek yayılan bir şiirin sesidir bu. Ne sen görüyorsun ne de dağ. Bu bağın meyvesi: Keder, keder... Dökülsün gam, susamış bir testisin sen. Düşsün çiçek, kokusun sen. Bu şevk sarmaşığı, sula onu, gid

1940 senesinin onuncu gününde büyük amcamın motosikletini çaldık ve bir müddet bindik. Meyve hırsızlığını çok erken öğrenmiştik. İnsanların bahçelerinin duvarına tırmanırdık ve incir ile nar çalardık. Ne keyifliydi. Geceleri, Safiabad Çölü'nde göğsümüzün üzerinde sürüne sürüne karpuz ve salatalık tarlalarına kadar giderdik. Karanlık ve acıyı bağrımıza basardık. İyi bir alıştırmaydı. Hâlâ ne zaman elimi bir meyveye yaklaştırsam, o tanıdık acıyı hissederim. Evimiz çöle komşuydu. Bütün rüyalarımda çöle yer va

bana gelirseniz şayet hiçistanın ardındayım! hiçistanın ardında bir yer var hiçistanın ardında havanın damarları toprağın en uzak yığınında açan çiçeklerden haber getiren habercilerle doludur. kumlar üzerinde, şakayık miracı tepelerine yol alan zarif atlıların toynaklarının izi var. hiçistanın ardında istek şemsiyesi açıktır susamışlık meltemi bir yaprağın dibine koşsun diye yağmurun çanları çalınır insan burada yalnızdır ve bu yalnızlıkta bir karaağacın gölgesi sonsuza dek akmakta. bana gelirseniz şaye

İran´ın çağdaş şairlerinden ve ressamlarından olan Sohrab Sepehri 6 Ekim 1928´de Kum kentinde dünyaya geldi. Kaşan´da büyüdü. Sepehri 1950´li yılların sanatçılarındandır. Ahmed Şamlu´nun ifadesiyle Bu neslin sanatçılarının en belirgin özelliği karmaşık dünyanın karşısında nerede durduklarını ve kendi kimliklerine nasıl sahip çıkacaklarını bilmeleriydi. Sepehri, Avrupa, Mısır, Pakistan, Hindistan ve Japonya´da bulundu. Hindistan´da Doğu bilgeliğiyle ve Japonya´da Zen-Budizmle tanıştıktan sonra kendine has b

Sohrab Sepehri, belki de, şiirde ve resimde aynı ustalığa ulaşmış ve aynı derecede beğenilip, takdir edilmiş tek İranlı sanatçıdır. Daha ilk şiirlerini yazdığı doğum yeri Kaşan´da geçen günlerinden başlayarak, resimleri ve şiirleri başa baş gelişti, biri diğerini besledi. Çocukluk ve ilk gençlik yıllarının geçtiği Kaşan´ın doğasının etkilerini hem şiirlerinde, hem çizimlerinde görmek mümkündür. Bu büyük şair ve ressam, aynı zamanda büyük bir seyyahtı. Dünyanın her yerinde bir ressamın kolayca herkesle dost