Kavruk çocuklardık hepimiz. Türkçeyi şiveli konuşurduk. Oyuncağımızı topraktan, ağaçtan, taştan yapar; oyunumuzu toprakta, taşta, buzda oynardık. “Kuyunun dibindeki kurbağa için gökyüzü, kuyunun ağzı kadardır” demiş ya ozan, bizim hayallerimiz de yaşadığımız yer kadardı. Dünyayı kendi köyümüz, kendi şehrimiz kadar bilirdik. Biraz büyüdük, üzerimizden geçen gürültülü uçakları fark ettik. Biraz daha büyüdük, devasa tanklarla tanıştık. TRT radyosundan arkası yarınları, kısa dalgadan uzaktaki türküleri din