İnsanların egemenliğine boyun eğmek zorunda kalan diğer türler, Tricholtvaltların demir yumruğu altında karanlık günler yaşamaktadır. İnsanların küçümsemelerine, Grunların zorbalıklarına rağmen unutulup gitmekte olan kültürlerini yaşamak için çaba gösteren türler, yoksulluğu ve köleliği kader olarak kabullenmek zorunda kalırlar. Kara günlerin birinde kara bulutlarının arasından sızıp gelen küçük bir ışık huzmesi onlara umut olur. Kara Balçık Ezgisi, çok uzaklardan onlara Kızıl Gezegenlerin Islıkçalan Rüzgâr

Parlak ışık, karanlığı yarıp geçiyor. Unutulup gitmiş Griffonatasların kanat çırpışları kara balçığın içinde tekrar yankılanıyor. Efsaneler ve gerçekler artık aynı anda görünmeye başlıyor. Evrenin kaderi şekilleniyor. Kahramanlar ve zorbalar son kez kozlarını paylaşmak için meydana çıkıyor. Fakat zaferler sadece meydanlarda kazanılmaz. Klipotus da bunun farkındadır. Savaşlar her zaman başka savaşlara gebedir. Kendi kendini doğurur ve her yeni doğan savaş bir öncekine göre daha da vahşidir. Klipotus yolun so